4. DE HERDENKING VAN HET 125-JARIG BESTAAN VAN
DE MILITAIRE WILLEMSORDE.
Generaal-maj oor ter Poorten heeft het in zijn slotwoord nog
eens duidelijk gezegd de herdenking had een tweeledig doel.
Men wilde èn burgerij èn weermacht de gelegenheid bieden, de
Ridders der Militaire Willemsorde en de Dragers van het Eere-
teeken voor Moed en Trouw te huldigen om hun te laten zien,
dat men hun daden nog niet heeft vergeten, maar tegelijkertijd
wilde men door hen te beschouwen als de vertegenwoordigers
van vijf geslachten Ridders, die gedurende 125 jaren de eersten
onder hun gelijken waren, uit het verleden kracht putten voor
een wellicht moeilijke toekomst.
Wij gelooven, dat het comité in beide opzichten succes heeft
gehad. De tallooze blijken van deelneming, uit alle oorden van het
rijk ontvangen, doen wel duidelijk uitkomen hoe heel het
Imperium dit feest met de grootste belangstelling heeft gevolgd.
Het is moeilijk te zeggen wat wel het hoogtepunt van deze
drukke dagen geweest is. Was het de wapenschouwing, de reünie
en receptie in Homann, dan wel het militaire feest in Concordia
Het militaire schouwspel bood het voordeel, dat het aantal
toeschouwers heel groot kon zijn. Pers, radio-omroep, en de tallooze
fotografen en de filmoperateurs zorgden er voor, de plechtigheid
uit te dragen naar de millioenen, die niet aanwezig konden zijn, en
legden tevens op de gevoelige plaat enkele momenten vast, die
voor velen onvergetelijk zullen blijven.
De aanwezigheid van den Vertegenwoordiger van H. M. de
Koningin, den Gouverneur-Generaal van Neder landsch-Indië,
Z. Exc. Jhr. Mr. A. W. L. Tjarda van Starkenborgh Stachouwer,
omgeven door een stoet van hoogwaardigheidsbekleeders en de
vier Zelfbestuurders, gaf aan dit nummer van het programma
een bijzonderen glans. Het feit, dat H. M. bij monde van den
Gouverneur-Generaal een persoonlijk woord tot de Ridders
richtte, verhoogde de wijding van het oogenblik.
Voor de betrekkelijk weinigen, die na de receptie in Hotel
Homann het vertrek bijwoonden van de gedecoreerde vaandels,
gedragen door drie oude Ridders derde "klasse, zal wellicht dit
het ontroerendste moment zijn geweest. Het was doodstil in de
geheel gevulde zaalzacht ruischten de accoorden van het aloude
Wilhelmus. Iedereen stond kaarsrecht in de houding en langzaam
schreed de vaandelwacht voorwaarts, zonder commando's, zonder
wapenpraal, doch omgeven door een sfeer van ontroerend begrij-
462
