712
zou zijn toegenomen en de Fransche tot 1400 zou zijn gedaald, van welke
1.000 in Frankrijk waren gestationneerd.
Deze schrijver neemt aan, dat in 1938 tegenover de 3.000 vliegtuigen in de le
lijn in Duitschland, 1.500 stonden in Engeland, terwijl een groot deel der
Fransche vliegtuigen verouderd was. 'Hierin moet dan ook volgens schrijver
de houding der geallieerden tijdens de September-crisis te München worden
gezocht.
Nadien is door Engeland en Frankrijk de bewapening sterk ter hand
genomen. Intensieve vlieger-opleiding (sportvliegers) en oprichting van
shadowworks, waaraan voor het Leger en Marine goedgekeurde types in
groote series werden uitbesteed.
Bij de wet van 11 Augustus 1936 werd de Fransche luchtvaart-industrie
genationaliseerd. Hiermede beoogde men een geografische decentralisatie met
verspreiding der fabrieken vooral naar het Westen en Zuid-Westen. Deze
grondige reorganisatie welke met toepassing van verdere sociale hervorming
gepaard ging, veroorzaakte een tijdelijke ontwrichting der luchtvaartindustrie
en verlate aflevering van materieel. Overvallen door de snelle ontwikkeling
van den politieken toestand, zag de Fransche Regeering zich genoodzaakt
haar materieel op groote schaal onder meer uit Amerika te betrekken. Zoo
bestelde zij in April 1939 100 Curtis Hawk vliegtuigen, waarna nog een
bestelling van 100 volgde.
Voor haar bombardeerdienst werden besteld 100 Douglas DB-17 en 115
Glenn Martin bombers, terwijl voor de Marine 20 duikbommenwerpers
werden besteld.
Aangaande de eigen productie in Frankrijk kan worden medegedeeld, dat
in 1938 45 toestellen per maand konden worden afgeleverd. In Januari 1939
bedroeg dit aantal 90, terwijl het tot vóór de bezetting van Parijs tot 200 zou
zijn opgevoerd.
Indien wij thans de balans trachten op te maken uit de hiervoor verstrekte
gegevens der diverse landen en voor de vergelijking eenzelfde tijdstip kiezen,
dan blijkt dat op het einde van 1939 de mogelijkheid aanwezig was, dat
Duitschland beschikte over 6000 vliegtuigen in le lijn, hoewel het aller
minst zeker is dat de bemanning, en vooral ook de bevelvoering van alle
daarvoor vereischte luchtvaartverbanden en hoogere commando's volledig
kan worden verzekerd.
De organisatie der Eng. luchtmacht voorzag volgens de bewapeningsplan
nen vóór Mei 1939 in bijna 3000 vliegtuigen. De Oversea's Commands van
de R. A. F. waren bij dit aantal inbegrepen (Niet de luchtmachten der
Dominions)
Volgens berichten uit Fransche bron schijnen de moeilijkheden na de
nationaliseering grootendeels overwonnen te zijn, zoodat mede door de groote
aankoopen in de Vereenigde Staten de materieelvoorziening op hooger peil
was gebracht.
Tijdens de September-crisis in 1938 kon Frankrijk niet meer uitbrengen
dan 700 vliegtuigen. Het na München opgestelde plan voorzag in een sterkte
van dz 2600 vliegtuigen, doch het is weinig aannemelijk, dat die sterkte reeds
kon zijn bereikt. Einde 1939 beschikte Frankrijk volgens Fransche gegevens
over 1500 tot 2000 vliegtuigen, zoodat het gezamenlijke aantal der geal
lieerden van 3000 1500 4500 stond tegenover 6000 der Hunnen.
Deze getallen zcuden te zamen op een front niet behoeven te wijzen op
een geweldige superioriteit in de lucht, wel echter indien zij, zooals geschied
is, op verschillende fronten worden versnipperd. De aanvaller heeft de keuze
van het initiatief en kan onder bepaalde omstandigheden op bepaalde plaat
sen de supprematie in de lucht verkrijgen hetgeen dan ook gebleken is tijdens
de verschillende afslachtingen die successievelijk op diverse landen zijn
toegepast. De verdediger is steeds in de minderheid gebleken.
De sterkte van de luchtmacht mag echter niet alleen worden afgemeten
naar de 'beschikbare le lijn sterkte en de kwaliteiten van het materieel. Van
zeer bijzondere beteekenis zijn immers daarenboven
