den, waardoor hun invloed in den Pacific behouden blijft, hetgeen
voor den Amerikaanschen handel en scheepvaart van groot belang
is. Reëele politiek alzoo. De Amerikaansche vlag en souvereiniteit
in de Philippijnen moeten blijven
Het is duidelijke taal, maarzij komt wellicht te laat.
Huiverig, andermaal in een oorlog buiten Amerika te worden
betrokken, ontevreden door de concurrentie op eigen markt van
Philippijnsche producten (suiker en tabak)zich gebonden achtend
door de talrijke instemmende uitlatingen van Amerikaansche
staatslieden m.b.t. de onafhankelijkheid, willen thans zeer vele
Amerikanen en liefst maar zoo vlug mogelijk volledig los
zijn van de Philippijnen.
Wat 1946 zal brengen is op het oogenblik dan ook een open
vraag. Nagenoeg alle Amerikanen in de Philippijnen maar ook
vele Philippino's (met name de zakenlieden) zien de toekomst
bij een onafhankelijk worden zeer somber in.
De krachtige bevordering van het onderwijs door de Amerikanen
heeft geleid tot het door hen wel niet voorziene gevolg, dat jaarlijks
aan de universiteit ongeveer 600 personen afstudeeren, terwijl
slechts voor 15 academici een passende betrekking in de maat
schappij openstaat. De overigen worden klerk op een salaris van
40 pesos (1 peso 0,93) of gaanin de politiek hun kans
probeeren.
De cultures zijn onder de bescherming van de Amerikaansche
invoerbepalingen zoo sterk uitgegroeid, dat men wel mag zeggen
dat de Philippijnen thans economisch geheel van de Vereenigde
Staten afhankelijk zijn. Het aandeel, dat Amerika in de opbrengst
der cultures heeft, is echter uiterst gering.
Van het jaarlijks nationaal inkomen van de Philippijnen
(rond 200.000.000) komt ongeveer 30 toe aan de suiker.
Van 1909 tot 1930 steeg de suikerproductie met rond 1200
Verreweg het grootste deel van het aantal suikerfabrieken
is in handen van Philippino's slechts 2 van de 49 zijn Ame-
rikaansch bezit.
Het tweede product is copra. Van de klappercultuur leven
circa 750.000 menschen. De copra wordt gebruikt voor de
vervaardiging van zeep, margarine en andere plantaardige
olieproducten. Het z.g. „coprameal", waarmede ook het schip,
dat ons van Manila naar Amerika vervoerde, werd beladen,
wordt gebruikt voor vee-voeder. Ook voor copra-import uit
de Philippijnen in Amerika bestaan voordeelige invoer
bepalingen.
Na copra komt goud als belangrijkst exportproduct. Reeds
eeuwen terug wonnen de Chineezen dit edelmetaal in de
Philippijnen. De productie is de laatste jaren sterk toege
nomen. In 1937 werd voor 24.233.000 aan goud geprodu-
770
