uitrustingsartikel voorgeschreven, maar dit geeft te weinig houvast
voor een stevige bevestiging van den onderrand van den klamboe.
In het algemeen zullen de militairen in de kazerne wel uit eigen
beweging zorg dragen voor het gebruik van een ligmatras, maar
bij tijdelijke legeringen bijvoorbeeld in schietbivaks ziet
men als regel op zijn mooist het ligmatje gebruiken waaraan
vorenvermeld bezwaar is verbonden. Het personeel van de
Koninklijke Marine daarentegen is uitgerust met een ligmatras,
hetwelk zich voor 'het juist beschreven doel uitstekend leent.
Uiteraard zal de bescherming door middel van den klamboe op
patrouille, waar opvoer van ligmatrassen, c.q. stroozakken om
practische redenen niet mogelijk is, niet hetzelfde peil kunnen
bereiken als in de vaste legeringsplaatsen. Toch moet ernaar wor
den gestreefd, ook daar aan den eisch van muskietenvrije ligging
tijdens den slaap zooveel mogelijk te voldoen. De patrouille-com
mandant, die van het belang van deze zaak doordrongen is, zal
met eenvoudige hulpmiddelen veel kunnen bereiken. Dat deze
uitweiding over een toch in den grond zoo eenvoudige zaak nood
zakelijk is, moge blijken uit het volgende.
Aan schrijver dezes werd eenigen tijd geleden opgedragen, een
onderzoek in te stellen naar de malaria-gevaarlijkheid van een
schietbivak. Er was daar gedurende eenige maanden een zeer hoog
malaria-infectiecijfer vastgesteld onder de bivakkeerende man
schappen, terwijl het opvallende feit zich had voorgedaan, dat
de officieren niet geïnfecteerd waren geworden. Ter verklaring
hiervan werd opgemerkt, dat de officieren gewoonlijk in lange
pantalon gekleed bleven, terwijl de manschappen den avond veelal
in sportbroekje zouden doorbrengen. Bij onderzoek bleek nu, dat
de nachtlegering van de officieren vrijwel in alle opzichten aan
de hierboven gestelde desiderata beantwoordde, terwijl die van
de manschappen wat betreft de beveiliging tegen den muskieten-
steek groote tekortkomingen vertoonde.
Teveel wordt een goede nachtlegering als luxe beschouwd. Zij
is geen luxe, maar een hygiënische noodzakelijkheid in een mala
ria-land als Nederlandsch-Indië is en voorloopig nog wel zal
blijven.
Het vorenstaande besluitend, kunnen we vaststellen, dat het
voor den gezondheidstoestand en dus voor de gevechtskracht van
het K.N.-I.L., van het grootste belang is, alle beschikbare tegen
malaria beschermende middelen reeds in vredestijd doch met
name onder oorlogsverhoudingen met de uiterste zorg toe te pas
sen door de malariatucht bij voortduring streng te handhaven.
Dit is echter slechts mogelijk, wanneer officieren en kader van
het nut ervan zijn doordrongen.
Als doel moet worden gesteld, dat elke militair, waar ook in
Indië, alle middelen, die hem ter voorkoming van malaria ter be-
836
