huns inziens onjuiste conclusies uit den Spaanschen strijd en de
opvatting verkondigden, dat met den inzet van de te verwachten
grootere aantallen snelle bommenwerpers de resultaten van de
artillerie evenredig zouden gaan dalen, tenzij men ook dit wapen
„en masse" zou gaan gebruiken. Zooals nader zal blijken, is dit
inzicht grootendeels juist geweest. Hoe het ook zij, de verwach
tingen inzake het vermogen van de luchtdoelartillerie waren te
hoog gespannen het niet volkomen beantwoorden aan deze ver
wachtingen zou des te scherper worden gevoeld. Dit is blijkens
de in den aanvang gestelde vragen inderdaad het geval geweest.
De oorlog tegen Polen, welke de inleiding vormde tot den uit
eindelijken strijd tegen Engeland, gaf onmiddellijk een geheel
ander beeld, dat de gekoesterde verwachtingen volkomen logen
strafte. Massale aanvallen van snelle bommenwerpers, beschermd
door zeer snelle jachtvliegtuigen, waren aan de orde van den dag
en leidden op zeer korten termijn tot de algeheele ineenstorting
van den Poolschen tegenstand. De luchtverdediging heeft te weinig
weerstand kunnen bieden aan deze aanvallen, zoowel door gebrek
aan voldoende middelen (geschut en jagers) als ten gevolge van
het nieuwe karakter van den luchtaanval (de verrassing, die een
nieuw element in den strijd vormde). Voor het eerst was men in
staat, kennis te maken met de Duitsche opvattingen van den
luchtoorlog, waartegen een relatief toch niet zwak bewapende
staat als Polen weinig weerstand heeft kunnen bieden. De hier
voor reeds verkondigde opvatting, dat van de luchtdoelartillerie
slechts hij een gebruik in zeer groote hoeveelheden goede resul
taten konden worden verwacht, scheen door dit bewijs uit het
ongerijmde te worden bevestigd. De beschaafde wereld mag zich
dan ook zeer gelukkig achten, dat Duitschland bij de voortzetting
van den strijd het ingezette tempo niet heeft volgehouden, zoodat
men althans eenig respijt kreeg voor herstel van de onderkende
tekortkomingen.
Het is ons uiteraard onbekend, met welke middelen Engeland
den oorlog te land en in de lucht aanving, doch wij gelooven niet
ver bezijden de waarheid te zijn met de onderstelling, dat de lucht
verdediging van dat rijk in 1939 nog verre van voltooid was. Ver
wezen wordt naar een zeer kort geleden verschenen persbericht
van een Amerikaanschen correspondent van Reuter, die mede
deelde dat de Britsche luchtdoelartillerie, welke aanvankelijk het
zwakste punt in de defensie vormde, zich in een snel tempo tot
een geducht wapen had ontwikkeld en veel slachtoffers onder de
Duitsche vliegtuigen veroorzaakte. Wel waren begin 1939 reeds
belangrijke orders voor afweergeschut geplaatst, doch de aan
maak vordert nu eenmaal zeer veel tijd en een belangrijke achter
stand valt niet op korten termijn in te halen. In materieel opzicht
moet zeer zeker ook de ineenstorting van Frankrijk een zware
slag zijn geweesthier ging ongetwijfeld veel luchtdoelgeschut
verloren In Juni kon de toestand in Engeland voor wat betreft de
915
