BESTUURS- EN POLITIEAMBTENAREN OVER DE
LANDSVERDEDIGING.
Nu de landsverdediging door de nieuwe methoden van oorlog
voering in breedere banen moet worden geleid, verdient een
drietal in het thans h.t.l. uitgegeven Koloniaal Tijdschrift onze
volle belangstelling.
In het Juli-nummer schreef assistent-resident Statius Muller
onder den titel Het plaatselijk bestuur tegenover enkele aspecten
van de moderne oorlogvoering
975
Maar wel blijkt uit het bovenstaande duidelijk, dat men bij een goed
georganiseerde luchtverdediging zoowel over jagers als over luchtdoel
artillerie en ballonversperringen moet kunnen beschikken en er geen sprake
van kan zijn het eene afweermiddel ten koste van het andere uit te breiden
of te vervangen.
Het zal wel geen weerspreking vinden, dat de bestuursambtenaar, zijnde
leek, wel doet zich van beschouwingen over strategische onderwerpen te
onthouden. De moderne oorlogsvoering bestaat echter niet uit louter groote
strategie, zij heeft tal van kanten, die zoowel de burgerlijke bevolking
raken als de politie, terwijl de groote ervaring en plaatselijke kennis der
civiele ambtenaren niet onbenut behoort te blijven in een tijd, waarin
alles dienstbaar gemaakt moet worden aan den beheerschenden factor van
onzen tijdde landsverdediging.
Een onderdeel van het gecompliceerde vraagstuk moge hier in het kort
worden aangeduid.
Zonder op de hoogte te zijn van de door de legerleiding aanvaarde doel
stellingen ten aanzien van de verdediging van het land, kan ook een niet-
ingewijde, door verband te leggen tusschen de beperkte sterkte van het
beroepsleger, versterkt door de Europeesche militie en de oppervlakte van
Nederlandsch-Indië begrijpen, dat het leger slechts tot taak kan hebben
bepaalde gebieden van het uitgestrekte rijk bezet te houden, waaruit volgt,
dat de beschikbare strijdkrachten voor de gestelde taak 'bijeengehouden
moeten worden en niet in kleine onderdeelen kunnen worden gesplitst voor
het dirigeeren van troependeelen naar gebieden waar geen groote acties
verwacht worden.
Het handhaven van de orde en rust zal dus in zeer belangrijke deelen
van het land geheel overgelaten moeten worden aan het bestuursapparaat
en de politie.
De jongste oorlogservaring heeft geleerd, dat een in grooten stijl uitge
voerde aanval zich niet beperkt tot het aangrijpen van het directe aanvals-
object, doch gepaard gaat met een groot aantal kleine, zelfs zeer kleine,
nevenoperaties, welke tot doel hebben onder de burgerbevolking verwarring
te stichten en waar mogelijk verbindingen, verkeerswegen en telefoonlijnen te
verbreken, voedsel en andere voorraden te vernietigen en het economisch
bestel plaatselijk te ontwrichten.
De vraag rijst, hoe de besturende ambtenaren ter plaatse zich tegenover
vijandelijke operaties van dezen aard moeten stellen, in het bijzonder indien
niet op bijstand van de geregelde troepen gerekend kan worden.
Het behoeft geen betoog, dat met niet of zwak gewapende bevolkings
patrouilles en een handjevol met karabijnen uitgeruste politie-agenten niet
snel kan worden opgetreden zelfs tegen zeer zwakke vijandelijke groepen,
indien deze zelfs maar beschikken over een aantal lichte mitrailleurs.
Indien de stelling verdedigbaar is, dat langs de uitgestrekte vlakke Noord
kust van Java bijkans overal en elders in den archipel, langs reeden en strand-
kusten zonder tal, met kleine booten, visschersvaartuigen en zelfs prauwen
