In aansluiting op het opstel in dit nummer over Indochina
ontleenen wij het volgende artikel aan het A.I.D. van 19 October
1082
Elk bataljon heeft een „intelligence section", die ten deele bestaat uit
gemotoriseerde radio-richtingzoekers. Zij vangen elk bericht van den vijand
op ter bepaling van de plaatsen van de zendstations en, daaruit, van de
divisie-staven (De meeste radioberichten en bevelen gaan van deze staven
uit)Op deze wijze kan 's vijands göheele opstelling langs het gevechtsfront
worden vastgesteld. Bij Lodz, Radom en Kutno werden de zoo bepaalde staf
kwartieren vervolgens door bommenwerpers bestookt met het gevolg, dat
zij zich moesten verplaatsen (bij eerstgenoemde stad tot zes maal toe)Onnoo-
dig te zeggen, dat zulks de commandovoering ernstig, zoo niet geheel, belem
merde. De Poolsche commandanten verloren dan ook elk contact met hun
troepen.
Ten einde zijn eigen stafkwartieren niet bloot te stellen tot het er niet
meer toe doet, gebruikt het Duitsche leger de radio slechts voor het uitgeven
van het bevel van inzetten van den aanval. Alle andere orders worden öf
telefonisch öf door motorrijders overgebracht.
LEGER EN LUCHTMACHT.
De Duitsche luchtmacht ondersteunt de meeste aanvallen op werkzame
wijze. De eenheden duikbommenwerpers, jagers en verkenners worden door
loopend op de hoogte gehouden van den gang van zaken, zoowel in den aanval
als in de verdediging. Van artilleriewaarneming en -verkenning wordt veel
meer gebruikt gemaakt dan in den vorigen oorlog. Aan eiken divisiestaf is
te velde een berichtofficier van de luchtmacht toegevoegd. Een aanval op
groote schaal wordt zelden ondernomen zonder volledige samenwerking met
het luchtwapen. Vele vroeger aan de zware artillerie gegeven opdrachten
worden thans door de bommenwerpers uitgevoerd. Vèr verwijderde doelen
worden eenvoudiger door vliegtuigen vernield dan door het gebruik van
logge zware vuurmonden.
WAAROM JAPAN INDOCHINA BEGEERT.
Welk een slag voor Indochina de bezetting door de Japanners is van
verschillende strategische punten, is pas goed te beseffen, indien men de
diverse maatregelen de revue laat passeeren welke door Frankrijk waren
genomen, voordat dit land ineenstortte tot een vazalstaat van de nazi's.
Reeds in het voorjaar was de Fransche regeering begonnen met recrutee-
ring van soldaten op groote schaal in de overzeesche gebieden. In Indochina
gebeurde dit voor het moederlandsche en voor het koloniale leger, hoofd
zakelijk in de overbevolkte delta van Tonkin.
De weerslag hiervan werd dadelijk gevoeld in de cultures (vooral de
rubber). De opleidings- en recruteeringskampen lagen er niet ver vandaan,
en de rubberplanters kwamen klagen over een toenemend tekort aan arbeiders.
Hoeveel man er precies in Indochina voer de troepen in Frankrijk zijn
aangeworven, zal voorloopig wel niet worden onthuld. Maar enkele weken
nadat de oorlog was uitgebroken, werd medegedeeld dat Frankrijk in zijn
koloniën meer soldaten had aangeworven, dan het totaal van zeven achter
eenvolgende lichtingen gedurende den wereldoorlog.
Teneinde de bevolking te beloonen voor hare prachtig loyale houding
schiep Mandel, Frankrijk's groote koloniale deskundige, minister van koloniën
in het kabinet-Reynaud, een nationaal Indochineesch leger met een eigen
nationale vlag. Nieuwe opleidingsmogelijkheden werden geopend voor de
beter onderlegde inheemschen, teneinde 'hun den weg te banen naar hoogere
rangen in het leger.
Hierbij zij aangeteekend, dat in den bestuursdienst altijd de voorkeur werd
gegeven aan hen, die uit den militairen dienst kwamen. De nieuwe opleidings-
