voelden van diezelfde z.g. pogingen, het Duitsche volk te belagen
en den Duitschen geest te dooden.
Wij raken met dit alles twee belangrijke zaken, nl. de „bloed
en bodemtheorie" aan. Immers, waar de Duitsche leer het Duitsche
bloed onafscheidelijk verbindt aan den Duitschen bodem, bracht
zij groote consequenties mede, ook en vooral op politiek gebied
en mogelijk is dit ook het geraffineerde doel dier theorie geweest.
Ze had nl. tot gevolg dat het volk weder rijp werd gemaakt voor
de „Groot-Duitsche" gedachte, die de vereeniging voorstaat van
alle z.g. „Volks-Duitschers", ook die van Oostenrijk, Sudetenland,
Polen en andere landen, binnen het „Groot-Duitschland".
Waar voorts de z.g. Volks-Duitschers niet binnen deze gebieden
wonen, daar gaat men ze halen (Tyrol, Estland, Letland).
Tenslotte houdt de „bloed-theorie" de onvoorwaardelijke ver
plichting in, voor de zuiverheid van het ras, ook in de toekomst,
te waken c.q. die te bevorderen, hetgeen o.a. bleek uit de wettige
reden tot echtscheiding voor huwelijken met niet-ariërs, pressie
op huwelijk „in den stam", in bepaalde gevallen door sterilisatie-
wetten, en daarnaast door de voortplanting te bevorderen door
uitgezochte mannen en vrouwen, die physiologisch aan bepaalde
ras- en afkomstkenmerken voldoen.
LEIDING EN MORAAL.
Momenteel vereenzelvigt men in Duitschland de leiding met
Hitier en alle trouw wordt hem, den Leider, gezworen.
De vraag rijst daarom zijn de opvattingen, is de politiek van
het nationaal-socialisme Hitleriaansch of zijn zij typisch Duitsch
Zal er continuïteit zijn in de gemelde trouw aan den „Führer"
als zoodanig of is deze trouw persoonlijk
Zal er voorts ook in de huidige Duitsche doelstellingen en
methoden continuïteit zijn Zijn zij Duitsch of Hitleriaansch
Dit is een essentieel punt voor het voortbestaan van het systeem,
omdat men dikwijls hoort, dat de trouw aan den Führer berust
op het „geniale" inzicht, dat het Duitsche volk slechts Hitier
toeschrijft en waaraan hij zijn absolute macht zou danken.
Immers, het systeem is anti-parlementair, autocratisch, totaal.
Het wijst een meerderheidsregeering af „welke de leiders degra
deert tot uitvoerders van den wil en de meening van anderen
V.w.b. Duitschland is er met deze opvatting weinig nieuws onder
de zon. Wij willen dit met enkele feiten staven.
In 18481849 was de revolutionnaire opflikkering, een uit
Frankrijk overgeslagen reactie, op vrijwel niets uitgeloopen.
Tegen de gevaarlijkste heethoofden werd radicaal opgetreden en
1033
b Wij kunnen niet nalaten op den zin uit „Mein Kampf" te wijzen,
eigenlijk op het bespottelijke ervan, daar, behoudens een kleine variatie,
ook thans in den toestand niets is veranderd.
