1129
de beschikbare gegevens te gering en te weinig ter zake, daarvoor zijn ook
de redenen, die commandant Langsdorff er toe brachten om zijn schip te
laten zinken, te veel in duisternis gehuld.
Eén ding is echter in dezen strijd onmiskenbaar bewezen, nl. dat geoefend
heid en onversaagdheid factoren liggende binnen ieders bereik nog
steeds van doorslaggevende waarde zijn bij het voeren van een zeegevecht.
HET MEESTERSCHAP TER ZEE.
In dagen als deze, waarbij alle aandacht zich concentreert op de gebeur
tenissen op het strijdtooneel te land en in de lucht boven het land, waarbij
een continentale visie het wereldgebeuren schijnt te beheerschen en waarbij
de waarde van het bestaan van het meesterschap ter zee in de hoogste,
officieele en politiek zeer invloedrijke kringen schijnt te worden miskend, is
het wellicht de moeite waard om, alvorens over te gaan tot het beschrijven
van den zeeslag, eerst nog eens aan te geven wat de heerschappij ter zee
beteekent en wat de bestrijding ervan waarvan hoogergenoemde zeeslag
een voorbeeld is eigenlijk inhoudt.
De heerschappij het meesterschap ter zee hetzij hier nog eens
in het kort omschreven ibeteekent het vermogen om de maritieme ver
bindingen zoowel voor economische als voor militaire doeleinden te kunnen
gebruiken.
De maritiem sterke oefent dit meesterschap beperkt of onbeperkt uit,
de ter zee zwakke zal trachten dit meesterschap te betwisten en zich er
plaatselijk van trachten meester te maken.
Met den „handelsoorlog" tracht men de wederzijdsche handelsverbindingen
te verstoren door koopvaardijschepen buit te maken en/of te vernietigen.
Zoo kan het ageeren van den maritiem zwakke (Duitschland) op 's vijands
handelsverbindingen op een neventerrein, indien deze aanvallen met de
noodige kracht worden uitgevoerd, den zeebeheerscher dwingen een aantal
strijdkrachten aan zijn hoofdmacht te onttrekken, zulks om te beletten, dat
de vijand plaatselijk het meesterschap ter zee blijft uitoefenen. De zeebe
heerscher wordt daardoor op andere plaatsen verzwakt, hetgeen de maritiem
zwakke dikwijls belangrijker zal vinden dan de directe schade aan 's vijands
handel. Aldus behoudt de zwakke het initiatief, zij het voorloopig alleen
op een neventerrein.
Zoo moet ook het ageeren van de Graf Spee worden gezien als een stra
tegische manoeuvre om zooveel mogelijk Engelsche strijdkrachten aan de
hoofdmacht in de Noordzee te onttrekken, teneinde aldaar de mazen in
het blokkadenet zoo groot mogelijk te maken.
Thans niet, zooals 25 jaar geleden het geval was, om een evenwicht te
bewerkstelligen, waardoor een zeeslag tusschen de hoofdmachten in de
Noordzee niet geheel kansloos voor de Duitsche marine zou zijn. Neen,
daarvoor is thans het krachtversohil tusschen de Duitsche en Engelsche
zeestrijdkrachten te groot
Thans ging het er om 350.000 ton Duitsche scheepsruimte, die nog aan
Albions greep waren ontsnapt, door de mazen van het blokkadenet te laten
glippen. Hoe grooter de mazen, des te grooter de kans op welslagen.
WAT VOORAF GING.
Nu is het voeren van een handelsoorlog in een gebied dat twee wereldzeeën
bestrijkt een werk dat goede kansen paart aan redelijke risico's. Er bestaat
ruimte voor een groot opgezette manoeuvre. Er is gelegenheid zich in deze
uitgestrektheid te verschuilen.
In de enorme uitgestrektheid der oceanen, waar men ook op de zooge
naamde „drukke routes" zelden een schip tegenkomt, heeft de speurder naar
een bepaald schip geen betere kansen dan de zoekers naar spelden in
hooibergen.
Doch om te manoeuvreeren heeft men bewegingsvrijheid noodig, hetgeen
wil zeggen een grooten actie-radius en voldoende middelen om speciaal den
