1162
vluchtelingen onmogelijk gemaakt. Zij hebben echter ook gezien, met welk
een afgrijselijke wreedheid de Duitschers onder deze vluchtelingen hebben
huisgehouden. De weg, die zoo vol vluchtelingen was, werd herhaaldelijk
door Messerschmitts gemitrailleerd en door Heinkels gebombardeerd.
Daarenboven stuurden de Duitschers ook tanks tusschen de menigte,
waaronder enkele, uitgerust met vlammenwerpers, die tot 80 m vooruit vlam
men uitspoten. Men behoeft zich niet af te vragen, welk een ravage er
onder de weerlooze menschen werd aangericht.
Van den trein uit kon men de Duitsche vliegers zien zitten en bij de
beide Nederlandsche officieren rees de vraag, hoe het mogelijk was, dat
men hen tot dergelijk moordenaarswerk kon krijgen. Later, in Engeland,
heeft kap. Harloff aan zijn piloten eens gevraagd, wat zij zouden doen,
als men hun een dergelijke opdracht zou geven. Het antwoord luidde „Wij
zouden het verd.mmen".
Overigens moet erkend worden, dat de Duitsche tanks ook de eigen infan
terie niet ontzagen, wanneer deze niet snel genoeg uit de voeten kwam.
Dan werden de eigen troepen net zoo goed onder den voet gereden.
Van de Duitsche vechtmethoden heeft kap. Harloff bovendien nog een
kenmerkend staaltje gezien, toen hij later het is nu ongeveer 3 maanden
geleden over België een vliegtocht naar Duitschland maakte. Zijn be
vindingen heeft hij op luchtfoto's vastgelegd. Toen men over het Albert-
kanaal vloog, bleek namelijk, dat de Duitschers daar bezig waren eigen tanks
uit het water op te visschen. Dit bevestigt de juistheid van de vroeger ver
kregen berichten, dat de Duitschers doelbewust op vier plaatsen, ieder
100 tot 120 tanks in het Albert-kanaal waarover de bruggen waren vernield,
hebben laten rijden, telkens weer nieuwe rijen boven elkaar vormend, tot
eindelijk een soort dam gevormd was, waarover de volgende pantserdivisies
konden rijden.
De bemanningen zijn verdronken.
Prins Bemhard.
Te Parijs heeft men zich bij den gezant vervoegd, waar men ook Prins
Bernhard ontmoette, die juist Prinses Juliana en de beide Prinsesjes naar
Londen had overgebracht en nu trachtte, naar de troepen in Zeeland te
komen. In een gedachtenwisseling met den Prins vernamen de beide officieren
ook, hoe Hij met een mitrailleur op het dak van het paleis Noordeinde had
geschoten op parachutisten, die in den tuin van het paleis waren geland.
Overigens viel het op en dit kwam later, in Engeland, nog in meerdere
mate tot uiting, hoe geweldig de Prins het Duitsche volk en zijn leiders
is gaan haten. Als Hij erover spreekt, zegt Hij niets anders dan„Die
schoften
De hel van Duinkerken.
Van Parijs zijn de heeren Harloff en Moll naar Bordeaux gereisd. Bor
deaux, in normalen tijd een stad van 800.000 inwoners, moest in die dagen
41/2 millioen menschen bergen. De toestand was onbeschrijfelijk. Van de
trottoirs was niets te zien. Zij waren geheel overdekt met de naar raming
2 millioen auto's, die van heinde en ver gekomen waren en in vele gevallen
tot slaapplaats en woning van de eigenaren dienden.
De heeren Harloff en Moll waren zoo gelukkig, nog een plaats te kunnen
krijgen in een militair hospitaal, waar zij tusschen de gewonden in lagen.
Na heel wat moeite, gelukte het hun, nog mee te komen op een boot, die
uit een plaats benoorden Bordeaux naar Engeland zou gaan. Deze boot
wendde echter, zoodra het bleek dat het met het Engelsche expeditieleger
mis ging, den steven naar Duinkerken en 10 uur lang zijn de beide Neder
landsche officieren toen getuige geweest van de hel, die over die stad
losgebarsten was.
De verbinding met den wal werd ten deele gevormd door reeksen Engelsche
legerauto's, die tot den kap in het water stonden en zoo als het ware
