Als commentaar voegt de schrijver hieraan toe
Amerikaansche deskundigen schatten dien tijdsduur inderdaad
langer en zelfs véél langer dan 6 maanden. In de Christian Science
Monitor merkten zij daaromtrent op (ontleend aan het A.l.D.)
102
De verdedigingsdriehoek van de vloot wordt gecompleteerd door de thuis-
vloot, die haar basis heeft in de Japansche Zee, als bolwerk tegen Rusland.
Slechts een zwaar „gepantserd" verdrag met Moskou zou de marine er toe
kunnen bewegen, dit contingent merkbaar te verkleinen. Als verdedigers
van het moederland beschouwen marine-officieren de Sovjet-Unie als Japan's
grootste 'bedreiging.
Hoewel zij een aanzienlijke strijdkracht als achterhoede-verdediging zou
den achterlaten, meenen de marine-officieren dat de Vereenigde Staten even
als Engeland het zich niet kunnen permitteeren, om een groote vloot voor
de oorlogvoering in den Pacific te reserveeren. Zij verwachten eenige Ita-
liaansch-Duitsche actie in den Atlantischen Oceaan om Amerikaansche een
heden vast te houden, hoewel niemand de moeite neemt, uit te leggen, welke
hulp de „As"-genooten zouden kunnen geven.
Zoo zou een Pacific-conflict een guerilla-zeeoorlog beteekenen en Japan
zou om twee redenen trachten een direct conflict met Amerikaansche een
heden te vermijden. Ten eerste hebben zijn officieren een diep ontzag voor
de gevechtwaarde van de Amerikaansche marine. Ten tweede meent men
dat zij, door het gebruikmaken van hun vooruitgeschoven bases, inbegrepen
Camranfa, in het voordeel zouden zijn bij een „hit-and-run" campagne.
In werkelijkheid zou zulk een oorlog een geweldig risico voor Japan
beteekenen. Afgezien van de relatieve kracht der beide vloten zou een ding
op zichzelf beslissend kunnen zijn olie
Het uitbreken der vijandelijkheden zou direct gevolgd worden door een
Amerikaansch en Oost-Indisch embargo op olie. Japan kan nergens anders
geschikte brandstof krijgen. Dus zou de vloot gedurende zijn strijd grooten-
deels moeten opereeren met gebruikmaking van zijn reserves.
Langdurige strijd over groote gebieden, wanhopige strooptochten over breed
front en zware aanvallen op een eilanden-bolwerk (misschien wel de moei
lijkste soort marine-aanval) zouden een diepe bres slaan in den beschikbaren
voorraad.
Bovendien zou het conflict met 'China zonder twijfel met hernieuwde kracht
opvlammen, daar in dat geval Chungking meer daadwerkelijk wordt gesteund
door de democratieën. Ook dit vraagt meer olie.
Zelfs een Japansche overwinning binnen een periode van maanden
hetgeen door Amerikaansche marine-experts onmogelijk wordt geacht
zou den druk weinig helpen verlichten. Alle bronnen en raffinaderijen in
Nederlandsch Oost-Indië zouden door de Nederlandsche verdedigers onklaar
worden gemaakt en zes maanden of langer zou men noodig hebben om ze
weer gereed voor productie te krijgen.
Amerikaansche petroleum-technici leerden de oliemenschen in Borneo,
Sumatra en Java, hoe zij een oliebron moesten bewerken met mijnen, zoo
dat deze voor een behoorlijk langen tijd onklaar zou zijn.
In den vorigen oorlog werden mijnen gelegd in oliebronnen op een
diepte van 3 a 400 voet. Thans passen de Amerikanen methoden toe die
veel meer afdoende zijn. Toen de bronnen in Ned.-Indië destijds werden
aangeboord, duurde het 7 a 8 jaar voordat men een diepte onder het land
oppervlak bereikte van verscheidene duizend voet. Een even lange tijd zal
noodig zijn, ze opnieuw in exploitatie te brengen, nadat de bronnen door
de thans gebruikte mijnen zullen zijn opgeblazen.
