203
van alle kanten tegelijk zullen komen opzetten, ondanks het Italiaansche
blok aan het been.
In Amerika is men voorloopig nog het meest bezorgd over den duikboot-
oorlog. Duitschland heeft nu practisch de geheele Atlantische kust in han
den waardoor de onderzeeërs niet meer zijn gedwongen, den omweg om
Schotland te maken bovendien bezit de duikboot in het luchtwapen een
verkenningsmiddel van groote beteekenis dat tevens in staat is, de op haar
loerende jagers te lijf te gaan.
Het is thans voor Engeland een kwestie van schepen, voorraden en vlieg
tuigen. Vandaar dat Roosevelt er alles op zet, de Britten zoo spoedig mogelijk
te hulp te komen. Zijn „lend and lease"-wet komt er in de practijk op
neer, dat de Britten vrijelijk over de Amerikaansche vloot en luchtmacht
zullen kunnen beschikken. De isolationisten hebben niet heelemaal ongelijk
wanneer zij beweren, dat dit een oorlogshandeling in optima forma is.
Maar de V.S. zijn nog slechts op papier neutraal wanneer Berlijn het
nog bij booze woorden laat, dan is dat alleen omdat men daar zeer wel
beseft, dat een oorlogsverklaring de vertragende werking van de oppositie
slechts zou doen verdwijnen. Het is een spel om tijd geworden. Churchill
moet trachten, het uit te zingen de Duitschers hebben haast om een
geweldigen klap toe te dienen.
De stilstand in de luchtaanvallen op Londen en andere belangrijke centra
zal dan ook wel een stilte voor den storm zijn. Hitier en Goering zullen
er nu wel van overtuigd zijn, dat het moreel van de taaie Britten niet te
breken is. En dat zelfs de reeds zoo vaak met veel ophef aangekondigde
vermeestering van de Britsche eilanden nog geenszins een eind zou maken
aan de worsteling.
In Albanië blijven de Grieken nog steeds langzaam vorderen. In dezen
tijd van het jaar is het terrein echter vrijwel onbegaanbaar, hetgeen den
verdediger meer te stade komt dan den aanvaller. Er schuilt een zekere
ironie in, dat het eenige land, dat den inval tot nu toe met absoluut succes
wist tot staan te brengen en den vijand het land uit kon jagen, het totalitaire
Griekenland is geweest. En eenige zekere tragiek daarin, dat zijn dictator,
gnl. Metaxas, juist nu is heengegaan.
Of de Grieken ook een aanval van de Duitschers, dwars door Bulgarije
in de richting van Saloniki zullen kunnen weerstaan is een open vraag.
Ebhter, zij staan nu niet meer alleen. Bovendien is het strategisch belang
van een dergelijke actie na de Italiaansche nederlaag in Afrika niet zoo
heel groot meer. De toestand wordt natuurlijk minder eenvoudig wanneer
Mussolini den Duitschers zou toestaan, het beheer over de Italiaansche
vloot in handen te nemen en de Italiaansche duikbooten te commandeeren
en bemannen. Maar beschikt Duitschland over de daarvoor vereischte man
nen, ware specialisten?
Wat er in Roemenië nu eigenlijk is voorgevallen, is hier moeilijk te zeggen.
Daar de Duitschers er met het oog op hun olievoorziening er het grootste
belang bij hebben, dat in deze streken orde en rust heerschen, zijn we geneigd
aan te nemen, dat zij er niets mede te maken hadden. In hoever hier
Russische communisten en hun Roemeensche vrienden een hand in het spel
hebben gehad, weten we niet. De mogelijkheid bestaat zelfs, dat Antonescu
de beweging heeft uitgelokt om een opruiming onder zijn tegenstanders te
kunnen houden j het feit, dat de meeste slachtoffers Joden zijn, geeft te
denken.
In den Pacific was het in de afgeloopen maand zelfs op het terrein van
oorlogshandelingen niet heelemaal rustig. Een Duitsche raider deed van
zich spreken volgens buitenlandsche bladen zouden het er zelfs drie zijn.
Veel stof werd opgeworpen doordat de kaper gebruik maakte van een
Japansche vlag, hetgeen nog niet wil zeggen dat hij ook door de Japanners
zou zijn uitgerust. In deze contreien zijn de Japansche schepen het talrijkst en
dus ligt het voor de hand, dat een kaper, die zijn ware bedoelingen tot op
