Maken we hierna een sprong van honderd jaar, dan zien we
hoe de cavalerie gedurende een eeuw het eenige wapen was, dat
men verzuimde te moderniseeren. Het pantser van de kurassiers
beschermde niet meer tegen de infanterie-wapens, een nieuw
pantser was nog niet ontworpen en ook de bewapening beant
woordde niet aan de behoeften van een modernen oorlog.
Dat deze cavalerie onmogelijk haar oude beslissende taak kon
vervullen is begrijpelijk. Niet dat het zoo lang duurde en zooveel
bloed kostte vóór men dat inzag. Doch ook daarna duurde het
nog een kwart eeuw alvorens de lichte troepen wederom in staat
werden gesteld, de aloude cavalerie-opdrachten te vervullen, op
nieuw den snellen bewegingsoorlog te voeren van eeuwen te
voren.
Het loslaten van een tactiek, die den grootsten veldheeren der
laatste eeuwen hun éclatante successen had gebracht, n.l. de snelle
manoeuvre met het schokwapen, de gepantserde kurassiers, deed
het dynamische element verdwijnen en dit heeft in niet geringe
mate er toe bijgedragen, aan de oorlogsvoering het sleepend ka
rakter te geven, dat tenslotte heeft geleid tot den stellingoorlog.
Zelfs toen de techniek in staat was, een beweeglijk pantser te
leveren, heeft men de hierdoor geboden mogelijkheden aanvan
kelijk niet begrepen Frederik de Groote en Napoleon waren
in vrijwel alle landen, met uitzondering van Duitschland, in het
vergeetboek geraakt.
Men bond het pantserwapen met handen en voeten aan de
langzame infanterie. En wanneer dan in 1939 plotseling de kuras
siers weer over het slagveld jagen en de beweeglijkheid, ondanks
alle duurzame versterkingen, weten te herstellen, spreken velen
van „blitz-krieg" en nieuwe aanvalstactiek.
Doch gnl. Guderian, commandant van het pantserkorps, dat
tijdens den Poolschen veldtocht was toegevoegd aan het IVe
Leger, zegt„Uit de gemechaniseerde divisiën zal voor het leger
een nieuwe Seydlitz worden geboren. In de pantserdivisiën vindt
het beslissende cavalerie-wapen uit vroeger tijd een voortzetting
van haar traditie. Het tactisch en strategisch gebruik van het
nieuwe wapen zijn gebaseerd op de traditie van de aloude cava-
leristische leerstellingen".
Leerrijk waren ook de critieken in de pers van velen, die
jaren zijn geweest „roependen in de woestijn", en het is ver
heugend, thans de reactie te constateeren in de militaire lite
ratuur.
Reeds tijdens den Spaanschen burgeroorlog werd Monasterio's
aanvankelijk vijf eskadrons sterke cavalerie uitgebreid tot ruim
vijftig eskadrons. De succesvolle vervolging van het Catalaansche
leger was een voorbeeld van gezamenlijken inzet van gemecha
niseerde, gemotoriseerde en bereden cavalerie. De tegenstander
kreeg in geen enkel terrein gelegenheid, zich te herstellen.
136
