selen vastgesteld, die de werkbasis van onze tactiek vormen. Als
aangewezen behandelingswijze der oorlogsverwondingen wordt
hier „de chirurgische wonddesinfectie binnen den critieken tijd"
aangegeven, zoo mogelijk gevolgd door primaire wondsluiting,
welke behandeling plaats zal moeten vinden in een hospitaal, waar
verpleging gedurende het wondsluitingsproces, te rekenen op een
duur van 7 tot 14 dagen, mogelijk is.
Hiermede is het uiteindelijk doen van onze medisch-tactische
maatregelen scherp omschreven het impliceert voor al onze han
delingen op het gevechtsveld den eisch van snellen afvoer naar
de zoo juist bedoelde ziekeninrichting.
De tweede groep der evengenoemde elementaire gegevens voor
ons medisch-tactisch handelen, de ons ter beschikking staande
hulpmiddelen, moge ik hier stilzwijgend voorbijgaan. Slechts zij
opgemerkt, dat het vanzelf spreekt dat een grondige kennis van
de organisatie van den militair geneeskundigen dienst en van de
mogelijkheden der ons ter beschikking staande afdeelingen, voor
den arts een absoluut vereischte is, om deze hulpmiddelen met het
grootst mogelijke nuttig effect te kunnen inzetten.
Zoo komen wij thans aan hetgeen, wat ik mij als voornaamste
onderwerp heb gekozen de aanpassing van de medische eischen
aan den tactischen toestand. En de eerste vraag, die zich bij ons
opdringt is hoe is de positie van den officier van gezondheid in
het legeronderdeel, waartoe hij behoort, en op welke wijze wordt
het hem mogelijk gemaakt, zijn medisch-tactische maatregelen te
treffen
De arts behoort tot den staf van zijn onderdeelhet O.V.G.D.
legt de verhouding van hem tot zijn commandant vast in een drie
tal punten, die den grondslag der samenwerking tusschen beiden
bepalen en daarom voldoend belangrijk zijn om hier te worden
geciteerd
Fraaier dan in dit artikel komt de verhouding in een staf tot
uiting in het Gevechtsvoorschrift voor de Infanterie, art. 91 (2)
142
art. 3 (5) Hoewel de commandant van een troepeneenheid degene is,
die inzake de geneeskundige verzorging van zijn troep de beslissing
neemt, is hij gehouden, indien noodig, daarbij den raad in te winnen
van den arts bij zijn troependeel.
(6) Aan den anderen kant is de arts verplicht inzake de genees
kundige verzorging en den algemeenen gezondheidstoestand van den
troep, ook ongevraagd, van raad te dienen.
(7) De commandant van een troepeneenheid draagt zorg, dat de
ingedeelde arts op de hoogte wordt gehouden van de tactische omstan
digheden en van zijn voornemens, voor zoover deze voor den genees
kundigen dienst van belang worden geacht.
Voor alle tot den staf behoorende functionarissen en commandanten
van onderdeelen in of bij den staf werkzaam, is in het bijzonder het
beginsel van toepassing, dat een ieder eigener drang al datgene voor
bereidt, waarvan hij verwachten kan dat het gebeuren moet. Dit sluit
in, dat allen zich op de hoogte stellen van binnenkomende of uitgaande
