gen, dan moet de voorhoede in het algemeen snel voorwaarts
zij moet daarin door ons terzijde worden gestaan.
Daarvoor is dus de directe indeeling van transportploegen bij
de voorhoede noodzakelijk het belang van dezen maatregel bleek
o.a. bij een geneeskundige oefening, waarbij de transportploegen
weliswaar in het bevel bij de voorhoede waren ingedeeld, doch
door een misverstand niet ter plaatse aanwezig bleken een opont
houd van meer dan twee uren in den afvoer der gewonden was het
gevolg.
Ook een tegenovergesteld voorbeeld uit de practijk kan worden
genoemd bij een oefening was het aan het voorhoede-bataljon
door overvleugeld optreden gelukt, een vijandelijke verkennings-
afdeeling terug te dringen. Bij de overvleugelende compagnie
waren gewonden gevallen, en de transportploegen waren het
terrein ingegaan om hen op te halen. De voorhoede trok echter
inmiddels dus zonder transportploegen door de detache
mentsarts vond de oplossing, met de auto's, uitgezonden voor
het ophalen der gewonden, nieuwe transportploegen mede te
geven, en de eerstingedeelden bij hun terugkeer aan den hoofd
weg, waarlangs de actie plaats had gevonden, wederom terug te
nemen.
Ook het vraagstuk van de eventueele oprichting van een
Hp.V.P. bij de voorhoede komt bij de actie van dit onderdeel ter
sprake. Hier geldt in de eerste plaats de regel, de Hp.V.P.A. zoo
lang mogelijk mobiel te houden eerst bij verliezen van eenigen
omvang zal tot oprichting van een Hp.V.P. worden overgegaan.
Bij de eerste lichte schermutselingen, bij kleine verliezen, zal een
regimentsarts veelal gelegenheid hebben, met personeel en mate
rieel van een nog niet gefixeerde V.P.A. de zorg voor die eerste
gewonden op zich te nemen, waardoor de Hp.V.P.A. in staat blijft,
het voorhoede-bataljon te volgen.
Bestaat een voorhoede (c.q. frontgroep) uit meer dan één
bataljon, dan zal de voorhoede-arts trachten, door inzet van één
Hp.V.P.A. voor naast elkaar ageerende bataljons een reserve in
de hand te houden om bij een eventueel voorwaarts gaan in de
verschillende gevechts-phasen met elkaar overlappende hulpver-
bandplaatsen te kunnen werken.
Hier komen wij op het meer algemeene vraagstuk van het in
de hand houden van een reserve, dat zoowel bij het inzetten van
de T.A. als bij het doen oprichten van Hp.V.Pn. in beschouwing zal
moeten worden genomen. Omtrent reserves zegt het G.V.I.
„reserves zijn een onmisbaar middel in de hand van den comman
dant om zijn invloed op den loop van het gevecht uit te oefenen
en aan onvoorziene omstandigheden het hoofd te bieden".
Onmiddellijk daarop volgt echter „wanneer de omstandigheden
dit eischen, zal een commandant niet aarzelen, zijn reserve tot
den laatsten man in te zetten".
148
