Hiermede zijn een paar algemeene beginselen gegeven, waar
mede ook de arts rekening moet houden. Want al geldt dan ook
niet, dat de reserves aan personeel en materieel van den M.G.D.
directen invloed op den loop van het gevecht zouden kunnen
uitoefenen, onvoorziene omstandigheden kunnen en zullen zich
ook voor den geneeskundigen dienst voordoen. Voorts moeten wij,
wanneer een commandant een algemeene reserve in de hand houdt
voor een beslissende actie, er op rekenen dat ook deze algemeene
reserve bij den inzet geneeskundige formaties personeel van
de T.A., misschien zelfs een V.P.A. behoeft.
Maar ook voor den arts geldt, dat hij den moed moet bezitten,
zoo noodig de reserve tot den laatsten man in te zetten slechts
met de restrictie, dat dit alleen mag gebeuren, wanneer hij weet
dat het, in overeenstemming met het plan van den commandant,
noodzakelijk is.
Het vraagstuk van het houden of formeeren van reserves levert
bij den M.G.D. nogal groote moeilijkheden op, speciaal wat de
T.A. betreft. Want met transportpersoneel zijn wij niet rijk
bedeeld een detachement van een regiment met hulpwapens heeft
in het algemeen slechts de beschikking over Vz T.A. bij een
divisie met een volledige T.A. heerschen dezelfde verhoudingen.
Er rekening mede houdend, dat wij ook voor de artillerie eenige
transportploegen in de hand moeten houden, beschikken wij per
bataljon gemiddeld over niet meer dan vier ploegen. Dit aantal is
niet groot, en het vormen van een reserve zal dan ook vaak moei
lijkheden opleveren. Door een weloverwogen indeeling, rekening
houdend met het terrein, waarin de bataljons ageer en (een dicht
langs den hoofdweg strijdend bataljon zal misschien met minder
ploegen toekunnen dan een afdeeling, die ver in het terrein een
omtrekking uitvoertop een bataljon waarvan Hp.V.P. en wagen
plaats samenvallen zal bezuinigd kunnen worden ten bate van
een ander, waarbij van de Hp.V.P. de gewonden nog een eind
moeten worden gedragen om de auto's te bereiken) zal het toch
vaker dan men denkt gelukken, de transportploegen met een
maximum aan rendement in te zetten en zelfs een kleine reserve
te formeeren.
Over het in reserve houden van Hp.V.P.An. is reeds hierboven
gesproken in die gevallen, waarin de regimentscommandant den
inzet der Hp.V.P.An. in de hand houdt, staat meestal de bedoeling
voor, één Hp.V.P. voor eenige bataljons te doen oprichten en de
andere in reserve te houden. Maar ook in die gevallen, waarin de
Hp.V.Pn. alle op last van de bataljonscommandanten bij de eigen
bataljons zijn opgericht, zal het nog wel een enkele maal, bijv.
gedurende den nacht, kunnen gelukken, de gewonden van twee
aangrenzend ageerende bataljons naar één der beide Hp.V.Pn. af
te voeren, en de andere Hp.V.P.A. vrij te maken voor een even
tueel voorwaarts gaan in de morgenuren. Speciaal wanneer de
vijand een gevecht om tijdwinst heeft geleverd, ons tot ontwik-
149
