Ten slotte nog een enkel woord over den terugtocht, en speciaal
over dien bij het gevecht om tijdwinst. Ook hier dienen de maat
regelen van den M.G.D. aan die van den commandant te worden
aangepast. Wanneer onze troepen, van stelling op stelling terug
gaand, den aanvaller telkens tot ontwikkeling dwingend en zich
dan weer losmakend, den vijand tijdverlies opleggen, moeten ook
de maatregelen van den arts er op zijn gebaseerd, met deze tactiek
te coördineeren. Bevelen voor een juist gebruik van auto's en
transportpersoneel, ontpakken van de Hp.V.P.An slechts tot het
hoogst noodige voor de beperkte actie, tijdig gereed zijn op het
uur van den afmarsch, tijdig ook weer gereed zijn in de nieuwe
stelling om geneeskundige hulp te geven na vlotte verkenning der
medisch-tactische mogelijkheden, het zijn alle handelingen, die
een voortdurende aandacht en een volledig begrip van wat ge
vraagd wordt, vereischen.
Voor het eigenlijke achterhoedegevecht ten slotte geldt ongeveer
hetzelfde. Een achterhoedestelling neemt de achterhoede in om den
vijand gedurende korteren of langeren tijd op te houden. Zij moet
dan een tijdelijke verdediging voeren, met kans op soms ernstige
verliezen, voortdurend op de mogelijkheid voorbereid om het
gevecht snel te moeten afbreken. Een hulpverbandplaats zal hier
dus wel moeten worden opgericht, doch men zal steeds gereed
dienen te zijn, haar weer snel op te brekenook hier dus treedt
de eisch op den voorgrond dat van het materieel slechts het hoog
noodige wordt ontpakt, terwijl het personeel zooveel mogelijk in
de hand zal moeten worden gehouden.
153
