herhaalde snelle tegenaanvallen kon de Duitsche opmarsch voor-
loopig tot staan worden gebracht. Zelfs werden enkele plaatselijke
successen behaald, en eenige overgestoken Duitsche eenheden
vernietigd. Had nü het Britsche expeditieleger zijn gewicht in de
schaal kunnen werpen, dan zou het verloop van den strijd wellicht
anders zijn geweest.
Dit expeditieleger bevond zich op den 9den Juni echter in
Engeland en moest daar geheel opnieuw worden uitgerust. Zoo
konden slechts enkele Engelsche divisies deelnemen aan de ge
vechten, die nu volgden, den strijd om Rouen.
Twee Duitsche pantserdivisies, gesteund door zes infanterie
divisies, sterk in het besef, dat onuitputtelijke reserves achter
haar gereed stonden om haar taak over te nemen, rukten hier
op tegen een vijftal Fransche en Engelsche eenheden, zonder
noemenswaardige reserves. Toch verdedigden deze geallieerde
troepen het terrein meter voor meter. Twee en een half etmaal
konden zij het volhouden toen was het afgeloopen.
Zonder op hun enorme verliezen acht te slaan, drongen de
Duitschers vooruit, en weer was het de overmacht aan vecht-
wag'ens, die den doorslag gaf. In den loop van den llden Juni
moest Rouen worden ontruimd en daarmede was het lot van
Parijs beslisthet wegvallen van de beveiliging op den linkervleu
gel sloot een verder standhouden in front uit. Den volgenden dag
werd over de g'eheele linie de terugtocht aanvaard, een terug
tocht, die door het verder ontbreken van voorbereide stellingen
en het mede daardoor mogelijk geworden bijkans roekeloos op
rukken van de Duitsche gemotoriseerde en gemechaniseerde
troepen, leidde tot het verloren gaan van Parijs op 14 Juni, van
het afsnijden van de Maginotlinie, van het in handen van den
gehaten Duitscher laten van geheel Noord- en Midden-, ja, zelfs
van een deel van Zuid-Frankrijk, die leidde tot den wapenstilstand,
tot ,,La débacle".
226
