282
De schepping van de basis Singapore was een reusachtig werk, ondernomen
in een tijd, waarin voor ontwapeningsleuzen en tariefmuren meer belang
stelling bestond dan voor het scheppen van een wereldorde, gebaseerd op
ouderlingen „good will" en beschermd door deugdelijke machtsinstrumenten.
Ondanks vele handicaps werd Singapore naar de woorden, die Sir Shenton
Thomas als Gouverneur der Straits Settlements sprak bij de opening van het
King George dok in 1938: Een prachtig voorbeeld van uitgewerkte, oorlogs
strategie in vredestijd.
Een dergelijke schepping is uiteraard geen werk voor amateurs in de
maritieme wetenschappen. Wie aan een vlootbasis gaat bouwen, moet in
de eerste plaats weten wat een oorlogsschip en wat een vloot is, waar
zij voor dient en wat voor haar instandhouding in oorlog en vrede noodig is.
En bovenal moet men weten wat men wil. Vooral wanneer men afhankelijk
is van jaarlijksche begrootingscijfers, is een vast plan een onmisbare voor
waarde voor het verkrijgen van een goede basis.
Een dergelijk plan kan slechts worden gefundeerd op een gezonde basis
organisatie, waarin haar veelzijdige functies elk haar plaats krijgen en door
goede bevelsverhoudingen worden gecoördineerd.
Het moet zeker niet zoo zijn, dat wanneer eindelijk alle perikelen der
budgetaire controle zijn gepasseerd, de projecten en uitvoering der basis
werken door velerlei instanties, die niet onder de marineleiding staan, worden
beknibbeld, geamendeerd, gewijzigd, vertraagd en verknoeid.
Singapore is altijd meer dan eenig ander vlootsteunpunt beschouwd als
een imperiale basis. De dominions Australië en Nieuw-Zeeland droegen
van den aanvang bij in de kosten van den aanleg en outillage. Canada en
Indië betaalden eveneens belangrijke financieele bijdragen. Toen een kort
zichtig Britsch ministerie de werken wilde stoppen, sprongen de dominions
opnieuw bij om het werk te kunnen voortzetten. Alle voorwaarden voor het
eischen van medezeggenschap en verdeeld beleid schenen dus voorhanden.
Doch dit gebeurde niet, het Britsche Imperium kent genoeg zelfbeperking
om de Admiraliteit niet onder curateele te stellen, wanneer het op de uit
voering van haar vloot- en basisplannen aankomt. De Malay States stonden
een flink stuk grondgebied aan de Admiraliteit af en hier bleef de Marine
heer en meester om een vlootbasis te bouwen, zooals zij dit het beste achtte,,
binnen de perken van haar eigen budget.
Wanneer de Singapore-basis ondanks alle ongunstige politieke invloeden
aldus groeide volgens vaste lijnen, kwam dit vooral omdat het Britsche
Koninkrijk over een Admiraliteit beschikt, die de groote lijnen der maritieme
strategie weet vast te houden en welker eigen functie en gezag in het
gansche Imperium worden geëerbiedigd.
