348
wèd kunnen zich te verplaatsen tot achter de vijandelijke stellingen.
Om kort te gaan, als gevolg van het optreden der gemechaniseerde strijd
krachten kan de doorbraak van de versterkte verdedigingsliniën, een kenmerk
van verrassing en snelheid dragen, dat gepaard aan een totale wijziging
van de tactische en strategische gevolgen in geen enkele verhouding staat
tot dat van het langzame optreden van de artillerie.
Het gevolg hiervan is, dat de verdediger, die zijn weerstand baseert op
het verouderde systeem van onbeweeglijkheid, voorbestemd is, te worden
vernietigd. Voor het breken van een mechanische kracht is uitsluitend1 een
mechanische kracht geschikt. De onontbeerlijke hulp voor een moderne ver
dediging is de tegenaanval met massale eenheden van vliegtuigen en tanks,
gericht op den vijand, die door den aanval min of meer gedesorganiseerd zal
zijn. Zelfs indien wij het terrein van onze militaire handelingen zouden
willen beperken tot onze landsgrenzen, zou de vorming van een machts
instrument met groote stootkracht, manoeuvreervaardigheid en snelheid,
dringend noodig zijn.
Bestaat echter voor ons in den oorlog, waarin wij thans zijn gewikkeld,
de mogelijkheid een dergelijke onverschillige houding aan te nemen ten
opzichte van hetgeen zich buiten onze grenzen afspeelt De aanwezigheid
en de activiteit van de Fransche militaire macht is te allen tijde een nood
zakelijke voorwaarde geweest voor de handhaving van het evenwicht in
Europa. De oorzaak, dat dit evenwicht voor het oogenblik is verbroken, moet
dan ook vooral worden gezocht in onze passiviteit. Indien in deze houding
wordt volhard, zal niiets de Duitsche hegemonie verhinderen zich steeds
verder uit te breiden. Zeker als de vijand is, dat wij niet bij machte zijn,
iets tegen de Siegfried-linie te ondernemen, heeft hij de volle vrijheid te
beslissen over de plaats, het tijdstip en de wijze, waarop hij overal elders
zijn krachten zal inzetten. En hoe zal Frankrijk op den duur zijn integriteit
kunnen bewaren tegenover een vijand, die zich geleidelijk in bet bezit
stelt van de vele buitenlandsche hulpbronnen ter aanvulling van zijn eigen
bestaansmiddelen De onderwerping van Oostenrijk, Tsjecho-Slowakije en
Polen heeft de industrieele potentie van Duitschland toch reeds met een
derde opgevoerd. Door Hongarije, Roemenië en de Oekraïne tot vazalstaten
te maken kan het zijn productie van voedingsmiddelen verdubbelen, terwijl
alle ruwe materialen binnen zijn bereik komen te liggen ijzer in Zweden,
nikkel in Noorwegen en Finland, katoen in Turkije, petroleum in den Kau-
kasus en in Iran.
In heit huidige evenals in alle vorige conflicten staat traagheid gelijk met
verlies Van den strijd. Om het ons mogelijk te maken, daadwerkelijk op te
treden en niet uitsluitend slagen van anderen te moeten incasseeren, is het
noodzakelijk een geheel nieuw machtsinstrument te scheppen. Een mecha
nische macht te land, in de lucht en op zee zou ons niet alleen in staat
stellen, ons te vrijwaren voor eventueele Duitsche aanvallen, doch wij zouden
ook bij machte zijn, de strategische punten en bases van den vijand aan te
grijpen, hem te verjagen uit de streken, die door hem zijn of nog zullen
worden bezet, hem te blokkeeren, hem te bombardeeren, en zoodoende zijn
lichaam van alle zijden tegelijk met onze wapens te doorboren.
Bovendien heeft een gedwongen werkeloosheid voor het moreel van het
leger wel zeer gevaarlijke gevolgen. Het langdurig onder de wapenen houden
van bijna de geheele arbeidende bevolking van een land aanvaardt zij, zoolang
zij de noodzakelijkheid hiervan blijft inzien. Dit zagen wij in de geheele
geschiedenis en ook in den vorigen oorlog, toen de Duitschers tot voor
Noyon stonden. Het volk was toenmaals doordrongen van het feit, onmisbaar
te zijn voor de redding van het vaderland. Doch in den huidigen oorlog is
tot nu toe geen enkel bewijs voor deze noodzakelijkheid aan te toonen.
Vijf millioen jonge Franschen worden maandenlang en hoeveel maanden
zal dit nog duren in kantonnementen en depots bijeen gehouden zonder
voor een militair doel rechtstreeks te worden gebruikt. Het onbehaaglijke
gevoel van hulpeloosheid, dat zich door het huidige systeem steeds meer aan
