Sinds eenigen tijd is dan ook ten aanzien van de schetskaarten
een andere weg ingeslagen door het onderhanden nemen van
de „Algemeene Schetskaart van Nederlandsch-Indië".
GRONDSLAGEN VAN DE NIEUWE SCHETSKAART.
De grondslagen hiervan zijneen uniforme en vrij groote
schaal, een uniforme bladindeeling en een eenvoudig reproductie
procédé, dat het herhaaldelijk bijgewerkt herdrukken van de
bladen mogelijk maakt.
Als schaal isl: 200.000 gekozen. Bij deze schaal kunnen
bijna alle details, ook van de opnemingen op 1100.000, nog dui
delijk voorgesteld worden, terwijl de eveneens talrijke opnemingen
en schetsen op 1250.000 slechts weinig vergroot behoeven te
worden. Alleen in bijzondere gevallen wordt een andere schaal
gebruikt, bijvoorbeeld daar, waar het belang van het gebied of
de zeer gedetailleerde gegevens een grootere schaal noodig maken
(Minahasa, Towoeti-meer, omgeving van Manokwari, alle op
1:100.000).
Voor de bladgrenzen wordt hetzelfde algemeene systeem
van parallellen en medianen toegepast als voor de topografische
kaarten, doch met een onderlingen afstand van 40'. Hierdoor is
dezelfde nummering bruikbaar en kunnen de bladen aan topogra
fische kaarten aansluiten. Slechts bij uitzondering wordt ook hier
van afgeweken.
Voor de reproductie worden de kaarten op calques
geteekend, waarvan door doorlichten zinken drukplaten gemaakt
worden. Deze worden op de offsetpers afgedrukt en wel in bruin,
om het bijwerken met inkt of potlood in het terrein te verge
makkelijken. De calques laten een herhaaldelijk corrigeeren toe
en het drukprocédé is zoo goedkoop, dat telkens, zoodra een
aantal aanvullingen is aangebracht, een herdruk mogelijk is.
Deze vorm van schetskaarten is, voor zoover ons bekend, in
Indië het eerst toegepast in 1924 bij een aantal schetskaartbladen
van Midden Borneo deze reeks is toen echter niet voortgezet.
Daarna werd in 1936 op initiatief van den kapt. A. Kint een
aantal bladen van oostelijk Nieuw-Guinea samengesteld. Deze
bladen zijn op een schaal van 1250.000 uitgegeven, daar de
meeste gegevens ook die schaal hebben, en zijn begrensd door
Greenwich-meridianen, zoodat ze niet in het overige bladsysteem
passen. Eveneens in 1936 werden eenige bladen op 1100.000 van
de Minahasa en van Manokwari samengesteld.
In 1938 tenslotte werd het plan opgevat voor de „algemeene
schetskaart", de samenhangende serie schetskaartbladen, die het
geheele nog niet opgenomen gebied van den Archipel zal omvatten.
AARD DER GEGEVENS.
Voordat met het samenstellen kon worden begonnen moesten
eerst zooveel mogelijk alle gegevens verzameld worden. Een deel
354
