komen. Bovendien moet het ver uitsteken van de lengtestaven als
een groot ongemak worden beschouwd, vooral voor het gebruik
te velde (zie afbeeldingen 3 en 4 naast blz. 753 in I.M.T. 1940
nr. 8)
Toen het bezit van een spalk „a double usage" niet noodzakelijk
en ongewenscht bleek, konden enkele constructiewijzigingen in
overweging worden genomen. Aan de samenwerking met een
technicus, nl. den heer Kerner van de Kero-fabrieken, is het te
danken, dat van de minder goed gebleken bevestiging door middel
van dwarsbuizen (zie de afbeeldingen 11 en 12 bij het artikel nr.
6 in I.M.T. 1940 nr. 8) kon worden afgestapt. De dwarsbuizen
kunnen nl. gemakkelijk losschieten wanneer de zijbuizen van
de draagbaar door het gewicht van den patiënt eenigszins naar
elkaar toe worden bewogen en bovendien zijn zij voor hem zeer
hinderlijk omdat het niet gespalkte been er overheen komt te
liggen. Een principieel voordeel is het daarenboven, dat door het
vervallen van de dwarsbuizen de spalk geen enkel los onderdeel
heeft, behalve dan de slobkous, welke echter gemakkelijk aan de
spalk kan worden bevestigd en desnoods (bij zoekraken) kan
worden geïmproviseerd met zwachtels of andere middelen. Bij
zonder handig en eenvoudig zijn de bevestiging van de spalk aan
de distale dwarsbuis der draagbaar door middel van een „gekegd"
ijzeren staafje en de extensie-inrichting, welke bestaat uit een
telescopische schroefconstructie.
Het gespalkte been rust op een onderlaag, welke tusschen de
beide lengtestaven wordt uitgespannen (beenlade). Hiervoor zal
in den regel een beenwindsel van den patiënt kunnen worden
gebruikt (het gevaar van afkoeling hierdoor moet in ons klimaat
gering worden geacht). "Voor patiënten, die beenkappen dragen,
kunnen zwachtels worden gebezigd of desnoods de puttees van
het hospitaalpersoneel. Eenvoudiger zal het misschien zijn, aan
elk exemplaar een beenwindsel te bevestigen2).
Als nadeel van de Elsbach-spalk moet worden genoemd, dat
zij aan het voeteneinde van de draagbaar een weinig uitsteekt.
Eenigszins corpulente ziekendragers kunnen hiervan last onder
vinden, doch in de practijk valt dit mee. Daar de spalk een
optimale lengte heeft (bij verplaatsing in de richting van het
hoofdeinde op de draagbaar, zou het hoofd van den patiënt uit
steken), moet dit, overigens geringe, bezwaar worden geaccep
teerd. Bij het dragen door twee dragers aan het voeteneinde
vervalt het nadeel geheel.
371
x) De geneeskundige diensten van het Engelsche en Amerikaansche leger
beschikken bij hun materieel over speciale arm-spalken, in den zin van
de Thomas-splint (afb. 11). De urgentie van het bezit van een dergelijk
apparaat bij den M.G.D. lijkt ons niet bijzonder groot.
2) Vernomen werd, dat de Elsbach-spalk bij het leger zal worden inge
voerd en dat met den aanmaak reeds een aanvang is gemaakt.
