wordt hun bestemming gewijzigd in Mesopotamië. De daar door
gnl. Townshend ingezette achtervolging van de Turken een
operatie, die aanvankelijk tot groote successen leidt maar tenslotte
ongelukkig eindigt wanneer hij zich door die successen laat ver
leiden, met zijn te zwakke krachten te ver het binnenland in te
trekken vereischt dringend een toevoer van troepen voor het
bezetten van het veroverde gebied.
In de omgeving van Aden voeren de Turken nog tot eind 1916
kleine plaatselijke ondernemingen uitdat zij daarna achterwege
blijven kan op rekening worden geschreven van den opstand
der Arabieren in Juni 1916. Vruchten werpen zij niet af. Zij
hebben slechts tot gevolg, dat de autoriteiten in Aden en Egypte
blijven aandringen op het zenden van meer troepen voor het
vermeesteren van Lahej. Maar Londen gaat er niet op in het
Britsche Rijk heeft al genoeg hooi op zijn vork en is tevreden met
het handhaven van den „status quo" in dit gebiedsdeel. Die wordt
dan ook niet verder verbroken. Wel doet de Imam van Jemen
niet mee aan de revolt in the desert en blijft hij Ali Said Pasja
met zijn troepen van leeftocht voorzien, maar zij heeft toch tot
gevolg, dat hij de laatste twee jaren van zijn driejarig verblijf
in Lahej zoo volkomen van Konstantinopel is afgesneden, dat de
Engelschen hem op de hoogte moeten stellen van den wapen
stilstand. Het kost hun nog moeite genoeg, hem van de juistheid
van de mededeeling te overtuigen en er toe te brengen, zich
over te geven. Van die overgave en de zwakte van de Engelsche
troepen maakt de Imam dan snel gebruik, aan zijn gebied gren
zende deelen van het protectoraat „in bescherming te nemen",
zooals dat thans heet. Het heeft jaren gekost, den Imam te over
reden, zijn onrechtmatige handeling ongedaan te maken. Ook
dit bevat een les
(Wordt vervolgd).
499
