512
het staat der centrale regeering vrij, deze troepen in elk geval van nood op
te vorderen. Alles bij elkander genomen zou een gedeeltelijke mobilisatie
in Britsch-Indië een troepenmacht ter sterkte van ongeveer 2.000.000 man
onder de wapenen brengen, zelfs zonder dat burgers voor het vervullen van
militairen dienst zouden worden opgeroepen. De achterhoede van dit leger
wordt gevormd door ongeveer 200.000 man militaire politie.
De numerieke sterkte van het staande leger op zichzelf wordt nog veel
grooter door de gunstige strategische verdeeling van de verschillende con
tingenten op zichzelf. In Britsch-Indië werkt de natuur op de meest bewon
derenswaardige wijze met de legerleiding samen. Een leger, dat een inval
zou wagen, zou in het Noorden tegen het Himalaya-gebergte en in het
Noord-Westen tegen den Hindu Kush en de Sulaiman-bergen moeten
oprukken. Deze ononderbroken linie van bergketens vormt Britseh-Indië's
eigen, door de natuur gevormde Maginot-linie.
Langs de 2150 mijl van de Noord-West- tot de Noord-Oostgrens van
Britsch-Indië bevinden zich slechts acht geregeld gebruikte passen, welke
toegang geven tot Britsch-Indië. Zes van deze passen, namelijk de roem
ruchte Karakoroempas, welke uit Sinkiang in Britsch-Indië voert, en de
verraderlijke handelspassen, welke de verbindingen vormen tusschen Tibet
en het Chineesche gewest Yunnan eenerzijds en Britsch-Indië anderzijds,
kunnen niet door een modern leger worden overgestoken. Zoodoende blijven
dus voor een leger, dat een aanval wil doen op Britsch-Indië, slechts de
beide historische militaire straatwegen door Afghanistan, welke door de
Khyber- en Bolan-passen voeren, over.
Uit recente Sovjet-Russische militaire publicaties kan de conclusie wor
den getrokken, dat de Russische strategen aan den Bolan boven den Khyber-
pas, den voorkeur geven voor het uitvoeren van een aanval op Britsch-Indië.
Voor het uitvoeren van een dergelijke operatie zouden Russische troepen
goed kunnen starten uit rijk voorziene bevoorradings-bases in de Murghab-
vallei. Wanneer de Russen Afghanistan zouden binnen rukken, zouden zij
weldra te Herat den gedeeltelijk verharden, naar den Bolan-pas voerenden
weg, bereikt hebbenzij zouden dan zonder al te groote moeite kunnen
voortrukken naar Kandahar en vervolgens in Baloetsjistan het eindpunt van
de Britsch-Indische spoorwegen, Chaman, bereiken. De geheele afstand van
de eindpunten der Russische spoorwegen tot die van de Britsch-Indische
spoorlijnen bedraagt 450 mijl, terwijl de hoogte van het terrein zelden boven
de 2000 meter komt.
Voor een opmarsch naar den Khyber-pas zou slechts een afstand van 350
naijl afgelegd behoeven te worden wanneer de practisch onpasseerbare
wegen over den Hindu-Kush in een rechte lijn buiten beschouwing zouden
kunnen worden gelaten. Alhoewel deze tweede weg korter is, heeft men het
in Sovjet-Russische militaire kringen niet op dezen weg begrepen. In de
eerste plaats wagen de Sovjet-Russische strategen het niet het hoofd te
bieden aan de natuurlijke moeilijkheden, welke het terrein hier voor een
oprukkend leger biedt, wanneer de aanvallende troepen bestaan uit een
modern, gemotoriseerd leger, met zijn geweldige bevoorradingsbehoeften.
In de tweede plaats achten de Russen het een slechte strategie, in een
niet-bevriend Afghanistan storm te loopen tegen de zwaar versterkte hoofd
stad Kaboel. Bovendien gaan de bergen van Baloetsjistan voor den Bolan-
pas over in zandige hoogvlakten, hetgeen een gunstiger terrein voor een
aanval belooft dan de steil omhoog rijzende bergen achter den Khyber-pas.
Reeds twintig jaar geleden werd de Herat-Kandahar-Chaman-weg, welke
recht naar den Bolan-pas leidt, door de Russen uitgekozen als militaire
invalsweg naar Britsch-Indië. In 1921 verkregen de Russen, die zich veilig
gevoelden in de gunst van de Afghanen, een aantal concessies Afghanistan
werd overstroomd door legioenen Russische „specialisten". Weldra werd het
duidelijk, dat deze concessies gebruikt werden voor het treffen van voor
bereidingen voor den uiteindelijken „showdown" met Engeland inzake de
controle over Centraal-Azië. Onder de eerste, door de Russen voltooide
projecten, bevond zich de weg van Herat naar Kandahar, welke zich gelijk
