601
beweegbaren mitrailleur in den bodem en een in een beschermde opstelling
op de vleugels. Maximum snelheid ongeveer 500 km/u. Van al deze vlieg
tuigen, die de bommen vervoerden, welke de overwinning moesten brengen,
onderging de bewapening doorloopend verandering en uitbreiding.
Deze bommenwerpers werden beschermd door gevechtsvliegtuigen waar
van de Duitschers twee hoofdtypen gebruikten, de Messerschmitt (Me) 109
en de Me 110. De Me 109 van het toen gebezigde model was een eenzitsjager,
een laagvleugelige, vrij dragende, geheel metalen ééndekker, bewapend met
een kanon dat vuurde door de schroefas, en 6 mitrailleurs, waarvan twee
geplaatst in de motorkap. De maximum snelheid bedroeg iets meer dan 564
km/u. De vlieger werd later in front en rug beschermd door een pantser,
waarvan de afmetingen in den loop van de periode van strijd zijn vastgesteld.
De Me 110 was een geheel metalen, vrijdragende, laagvleugelige eendekker,
een tweezitsjager, uitgerust met twee vaste kanonnen en vier in den neus
geplaatste vaste mitrailleurs. Hij was veel grooter dan de Me 109, maar had
niet hetzelfde manoeuvreervermogen. Zijn maximum snelheid kwam niet
boven de 587 km/u. In dit vliegtuig werd de bemanning slechts door een
rugpantser beschermd. De Duitschers gebruikten ook een enkele He 113.
Dit was een vrijdragende, laagvleugelige, geheel metalen, eenmotorige een
dekker. De bewapening bestond uit een kanon, dat vuurde door de schroefas
en twee in de vleugels geplaatste mitrailleurs van zwaar kaliber. De maximum
snelheid bedroeg ongeveer 612 km/u.
Ter bestrijding van deze geweldige reeks van jachtvliegtuigen en bom
menwerpers, die zocals Göring had gebluft - „ontegenzeglijk superieur"
waren aan welk Britsch vliegtuig ook, gebruikte de R.A.F. de Spitfire, de
Hurricane en soms de Boulton-Paul Defiant.
De Spitfire Mark I was een eenzitsjager met een Rolls-Royce Merlin
motor, een vrijdragende, laagvleugelige, geheel metalen eendekker, bewapend
met 8 Browning mitrailleurs, vier in eiken vleugel, vooruit vurende buiten
den schroefcirkel. De maximum snelheid bedroeg 589 km/u. De Hawker
Hurricane Mark I was ook een éénzitsjager met dezelfde soort motoren en
bewapeningde maximum snelheid bedroeg echter 535 km/u. In beide
vliegtuigen werd de piloot beschermd door een front- en een rugpantser.
De Boulton-Paul Defiant was een tweezits jager met een Rolls-Royce
motor, een geheel metalen, vrijdragende, laagvleugelige eendekker, bewapend
met vier, in een mechanisch aangedreven draaibaren koepel opgestelde
Browning mitrailleurs.
Met deze toestellen kwam de R.A.F. tegenover het Luftwaffe te staan
toen de slag op 8 Augustus 1940 begon.
DE BRITSCHE JAGERS OP WACHT.
Alvorens een beschrijving te geven van den strijd, moeten we eerst iets
vertellen over onze afweermethoden, hoewel dat niet gemakkelijk gaat zonder
„staatsgeheimen" prijs te geven.
Het leidende beginsel is, dat boven de plaats, waar zij den vijand kunnen
opvangen en op de daartoe vereischte hoogte, een aantal jagers moet zijn
verzameld, dat sterk genoeg is om de naderende vijandelijke bommenwerpers
op te vangen en vóór het bereiken van hun doel uiteen te slaan.
Men is het er echter algemeen over eens dat de methode van „staande
patrouilles" niet uitvoerbaar is door haar verkwistenden inzet van middelen.
Het zou boven de krachten van de grootst denkbare luchtmacht gaan, steeds
een sterkte aan jagers in de lucht te houden, voldoende voor bescherming
van onze kusten tegen eiken luchtaanval. In het belang van een economisch
gebruik der middelen wordt de jager-vloot dan ook op den grond gehou
den zij stijgt slechts op, wanneer er aanvallen dreigen.
Inlichtingen betreffende het naderen van den vijand worden op verschil
lende wijzen verkregen, daarna verwerkt en vervolgens doorgegeven aan
operation rooms. De kustlijn van Groot-Brittannië is verdeeld in sectoren, die
elk hun jager-vliegvelden en stafkwartieren hebben. Deze sectoren zijn
