608
Napoleon kon den noodigen steun niet verleenen en Ney's poging was ver-
geefsch. Göring is misschien in dezelfde positie geweest, hoewel de aanvallen
van het Luftwaffe gedurende de geheele maand September zwaren druk
uitoefenden. Het is mogelijk, dat Göring had besloten, doelen aan te vallen,
die gemakkelijker waren te bereiken dan onze jager-vliegvelden. Het kan
ook zijn, dat hij eenvoudig volgens een dienstregeling werkte. Ook is mogelijk,
dat hij dacht dat onze jager-verdediging voldoend was verzwakt. Wat waar
schijnlijk plaats had kan worden afgeleid uit een eenvoudig maar in den grond
gelijksoortig voorval. Men stelle zich een spel voor, waarbij een aantal voor
werpen, bijv. kegels, in een bepaald aantal worpen moet worden omver
gegooid. De speler heeft een gedetailleerd schema uitgewerkt om dit stap
voor stap te doen. De eerste twee of drie worpen zijn evenwel mis en een
voorzichtig iemand zou nu even pauseeren om zijn gedragslijn te herzien.
Kan hij zijn schema volgen en toch nog winnen, of moet hij het loslaten
en een ander probeeren Maar, déze speler, Göring is er zoo zeker van te
winnen, dat hij doorgaat, zonder te stoppen om eens na te denken, of de
eerste worpen wel succes hadden. Plotseling ziet hij in, dat als hij nog
maar een of twee keer mag gooien een verder volgen van het oorspron
kelijke schema de mogelijkheid van winnen uitsluit en hij doet een wan
hopige poging, het heele stel met de paar laatste worpen omver te gooien.
Dit is misschien niet meer dan een veronderstelling. De feiten zijn, dat
Göring zijn aanvallen op den 7den September van de jager-vliegvelden
verlegde naar industrieele en andere doelen, en Londen tot zijn voornaamste
doelwit maakte.
DE DERDE PHASE LONDEN TEGEN GÖRING.
De aanvallen op Londen op 7 September werden uitgevoerd in twee of
drie gescheiden golven, welke met tusschenruimten van ongeveer 20 minuten
op elkaar volgden de geheele aanval duurde ongeveer een uur. De golven
bestonden uit formaties van 20 tot 40 bommenwerpers, op korten afstand
begeleid door eenzelfde aantal jagers. Voor verdere bescherming zorgden
op veel grootere hoogten vliegende groote formaties andere jagers. De meeste
Duitsche toestellen vlogen boven de 4.500 m, hetgeen het werk van het
Luchtwaohtkorps zeer bemoeilijkte.
Tegelijk verschenen de vijandelijke duikbommenwerpers weder om aan
vallen te doen op doelen aan de kust en op de scheepvaart langs Essex en
Kent. Deze aanvallen waren bedoeld als een afleidingsmanoeuvre, want
zij werden uitgevoerd tijdens de massa-aanvallen van de lange-afstands-
bommenwerpers. Des nachts voerden de Duitschers het aantal aanvallen met
alleen opereerende vliegtuigen sterk op. Deze toestellen deden geen poging,
militaire doelen te treffen, maar vergenoegden zich ermede, hun bommen
in het wilde weg uit te strooien over het gebied van Londen.
Al deze aanvallen beoogden in wezen echter hetzelfde. De Duitsche vlieg
tuigen kwamen in een of meer van de reeds beschreven formaties ergens
tussohen de kust en Londen, gewoonlijk in den sector EdenbridgeTun-
bridge Wells maar soms dichter bij zee, werden zij door onze jagers opge
vangen. De Spitfires grepen het hoog vliegende scherm vijandelijke jagers
aan, dat den Duitschen aanval dekte.
De eerder opgestegen Hurricanes vielen aan op het jager-escorte en
werden gevolgd door andere escadrilles, die op de bommenwerpers afgingen.
Boven geheel Kent werden dog-figlits geleverd. Een paar minuten maar
nooit heel lang was de lucht vervuld van het geknetter van mitrailleur vuur.
Menschen op den grond höbben dat beschreven als het geluid, dat een kleine
jongen maakt, wanneer hij in een zijstraat met een stok langs de stijlen van
een rij ijzeren hekken holt. Als achtergrond was er het zwak hoorbare gebrul
van honderden motoren, dat bij tijden aanzwol tot een woest gehuil, wanneer
een getroffen vijandelijke jager of bommenwerper neerstortte of trachte,
naar zijn basis terug te keeren, al lager en lager vliegend, terwijl Spitfires
en Hurricanes naar hem doken. Soms zagen toeschouwers, zooals die op
