609
den slottoren van Hever Castle, het blauw van het luchtruim plotseling
bezaaid met de witte bloemen der parachutes. De warme zon van deze
prachtige Septemberdagen scheen over een steeds toenemend aantal ver
woeste geraamten van vliegtuigen, die op hun vleugels het zwarte kruis van
Pruisen droegen of het hakenkruis van de Nazi's.
DE LAATSTE WORP.
De aanval op Londen en omgeving vormde het hoogtepunt van den slag.
Hij hield zonder veel respijt aan van 7 September tot 5 October en was de
laatste wanhopige poging, de overwinning te behalen. Dit zou niet op een
goedkoope manier kunnen worden bereikt, want het Luftwaffe had reeds
verschrikkelijke verliezen geleden. Maar toch was het misschien nog mogelijk,
London te vernietigen en op die manier den oorlog te winnen. In weerwil
van den harden strijd in de voorgaande maand, vochten de verdedigende
jagers van de R.A.F. nog even hard als tevoren. Zij moesten worden over
wonnen alvorens London aan Hitler's genade kon worden overgeleverd.
Göring geloofde nog steeds in numerieke overmaoht die zou het hem doen.
Die overmacht had hem een vlugge overwinning gebracht in Polen, Noor
wegen, de Lage Landen, België en Frankrijk de mogelijkheid bestond
nog steeds, dat zij hem ook in Engeland de overwinning zou brengen. Hij
spande al zijn krachten in, alle kegels in een laatste poging om te werpen,
ten koste van alles. Het Luftwaffe voerde tusschen 6 September en 5 Octo
ber bij daglicht 38 groote aanvallen uit. Na den geheelen Gden September
's morgens, 's middags en 's nachts op onze landinwaarts gelegen jager-vlieg
velden te hebben gebeukt, deed de Duitsohe luchtmacht op den 7den een wan
hopige poging, Londen te bereiken en de pakhuizen te vernielen. Driehon
derd en vijftig bommenwerpers en jagers vlogen in twee golven beoosten
Croydon naar de Theemsmonding. Sommige drongen bijna tot Cambridge door.
Zij werden boven Kent en Oost-Surrey opgevangen, maar een aantal brak
door en werd aangevallen boven de hoofdstad zelf. Voor den eersten keer
sedert dien Septemberdag in 1666, toen Samuel Pepys den Koning te White
hall mededeelde, dat de City in brand stond, zagen de Londenaren vlammen
omhoog schieten uit verschillende punten in de dichtbevolkte wijken van
Dockland en Woolwich, terwijl ieder Duitsoh radio-station een ooggetuige-
verslag omriep, waarin verbeelding en wenschen wishful thinking) niet
onverdienstelijk waren dooreengemengd. Londen kwam er niet ongedeerd
af. Schade werd toegebracht aan pakhuizen, verschillende fabrieken, spoor
wegverbindingen, gasfabrieken en electrische centrales. Maar ook aan den
vijand. Honderddrie Duitsche vliegtuigen werden vernietigd. Deze zware
verliezen schokten het Duitsche opperbevel, want hoewel de aanvallen her
nieuwd en voortgezet werden, was blijkbaar niet langer alles goed. Toch
volhardde het Luftwaffe met groote vasthoudendheid en moed en deed het
nog hevige aanvallen, op 9 September, toen het een aantal viermotorige bom
menwerpers gebruikte, op den llden toen ongeveer 30 vliegtuigen tot Centraal
Londen doordrongen, op den 13den en nogmaals op den 15den. Onze verde
digende jagers gaven de vliegtuigen, die konden doorbreken er zoo van langs,
dat de verliezen onder hun bemanningen werden geschat op niet minder dan
250. Den volgenden dag drong een alleen vliegend Duitsch toestel door de
verdediging heen door handig gebruik te maken van de bedekte lucht, en
bombardeerde Buckingham Palace in den ochtend. Den 15den September gaf
het hoogtepunt te zien 500 Duitsche vliegtuigen 250 's morgens en 250
in den namiddag waren in een doorloopend gevecht gewikkeld met onze
Hurricanes en Spitfires, van Hammersmith tot Dungeness, van Bow tot de
Fransche kust. Dit gevecht zal later uitvoerig worden beschreven. Het kostte
den vijand 185 vliegtuigen, waarvan met zekerheid bekend is dat zij werden
vernield. Tusschen 6 September en 5 October had hij in het geheel 883
toestellen verloren.
Het is niet noodig, hier alle gevechten te vermelden, die aanhielden tot 31
October. Er is genoeg gezegd om de manier van vechten van de Duitsohers
