De dood is in het normale leven een schrikbeeld, dat men zooveel
mogelijk tracht te vergetenin den strijd een beeld, dat men
steeds in het oog tracht te houden.
Met het hoerageroep vóór den stormaanval is het pleit nog niet
gewonnenwat daarna komt doet het pleit winnen.
Alleen de muren van Jericho vielen door trompet-geschal.
Een strijder die zich krijgsgevangen geeft, moet een strijder zijn
die niet meer kan strijden.
Zich zonder de uiterste noodzaak krijgsgevangen geven betee-
kent, het weerstandsvermogen van de eigen krijgsmacht ernstig
schaden.
Troepen, welke zich krijgsgevangen geven zonder tot de laatste
patroon te hebben weerstand geboden, vormen voor den bevel
hebber de elementen, welke zijn gevechtsplan kunnen doen ineen
storten, want zij hebben hunne strijdopdracht niet volbracht doch
halverwege opgegeven.
Voor die troepen is de krijgsgevangenschap dikwijls de nette
oplossing van het moeilijker probleem van het deserteurschap,
waarbij vrij kost en huisvesting zijn verzekerd.
Voor die troepen is het probleem bij hun overgave geëindigd,
voor de diverse comité's van het Roode Kruis en O en O's begint
dan pas goed het probleem.
Strijders zijn uitsluitend in de frontlinie te vindenmede
strijders uitsluitend achter dat front.
Wantrouw daarom den strijder, die, achter het front, beweert,
daar beter te kunnen strijden met zijn speciale kennis en de
werking van zijn vulpenhoudermaar houdt hem nochtans
in het oog.
De hoop van eiken strijder den strijd te overleven leert hem
zuinig met zijn leven om te springen.
Zonder deze hoop, zou de troep een groot deel aan uithoudings
vermogen en gevechtskracht inboeten.
De hoop is voor het behoud van de strijdkracht als de druk van
het water op de waterleiding. Waar de druk wegvalt, houdt de
toevoer plotseling op.
In het gevecht is men evenveel op zichzelf aangewezen als op
anderen.
Wie in het gevecht steeds wil worden geholpen, is geen goed
strijderzelfhulp en anderen helpen, daarin ligt het.
655
