706
van Londen hadden bereikt. De ongeveer 70 vijandelijke toestellen, die er
in slaagden, door de verdediging heen te dringen, werden aangepakt door
escadrilles Hurricanes, meestal van de Groepen 10 en 12, welke in actie
kwamen boven de hoofdstad zelf. Zij vervolgden ook achterblijvers. In het
ochtend-gevecht hadden een tweehonderd individueele gevechten plaats en
hoewel er geen twee gelijk verliepen, was het algemeene beeld hetzelfde.
„Ik viel den vijand in formatie aan en dwong hem, zich in alle richtingen
„te verspreiden", luidde het rapport van een piloot. „We kregen een sterke
„formatie vijandelijke bommenwerpers in zicht", schreef een ander, „en
„vielen recht van voren aan. De vijand verspreidde zich, wierp zijn bommen
„snel af en wendde om naar huis terug te keeren. We werden zwaar met
„geschut bevuurd." De rapporten zijn lakoniek„De geheele neus en de
„stuurkoepel weggeschoten„Ik zag lichtspoorkogels langs mijn
„linker vleugel vliegen en een Me 109 mij aanvallen„Ik zag de
„ruit van den stuurkoepel vóór den bestuurder barsten en het vijandelijke
„vliegtuig naar beneden tollen„Ik vond het niet de moeite waard,
„er nog meer munitie aan te verspillen„Ik keek naar nog meer
„werk uit en zag een He 111. Ik viel aan, naderde tot 3 m„Ik gaf
„hem alles wat ik had„Vliegtuig werd onbestuurbaar. Ik sprong
„er uit, kwam 'beneden met een verlamden linker arm (later bleek„ont-
„wricht")
Toen in den ochtend een alleen vliegende Hurricane, bestuurd door een
Group Captain, een groote Duitsche formatie van jagers zoowel als bommen
werpers ontmoette, ging hij alleen tot den aanval over.
„Er waren", zoo zeide hij bij terugkomst, „geen andere Britsche jagers
„in zicht, dus viel ik de eerste afdeeling bommenwerpers van voren aan,
„beginnend op 500 m en eindigend op 200 m". Na te hebben beschreven
hoe hij geheel alleen de vijandelijke formatie doorbrak, voegde de Group
Captain er aan toe„Ik deed nog meer aanvallen op de terugtrekkende
„bommenwerpers, telkens van beneden naar boven en van rechts opzij. Een
„Domier verliet de formatie en verloor hoogte. Daar ik geen munitie meer
„had, kon ik er geen eind aan maken. Het laatst zag ik hem op 900 m,
„terwijl hij langzaam viel
Aldus blijkt dat ieder piloot zelf snel beslissingen moest nemen en zijn
eigen problemen oplossen. Hij stelde niet teleur. Gedurende het gevecht
werden de Duitsche toestellen vernietigd met een snelheid van 2 vliegtuigen
per minuut. De namiddag-aanval kostte den vijand 97 machines. Over dien
geheelen dag verloren wij 25 vliegtuigen, doch 14 piloten werden gered.
Dit was een typeerende gevechtsdag in een slag, die bijna drie maanden
lang boven Zuid-Engeland woedde.
„MANNEN ALS DEZE".
Toen het bevel voor het inzetten den aanval op onze eilanden werd gegeven,
was het moreel van de Duitsche vliegtuigbemanningen ontegenzeggelijk
hoog. De reden was duidelijk. Jarenlang waren deze jonge Duitsche vliegers
erop ingesteld, te overwinnen. Men had hun het besef bijgebracht van hun
superioriteit als enkeling en van hun oppermachtigheid als slagwapen.
Hadden ze in de eerste weken van de lente 1940 de verschrikkelijke voor
spellingen van hun leider niet zien uitkomen Elk land, dat de Duitschers
hadden aangevallen, was verpletterd onder de mokerslagen van de oorlogs
machine der Nazi's, waarvan zij het Luftwaffe een zoo vitaal deel
vormden. Nu was nog slechts het Britsche Rijk ongeschonden. Zooals deze
jonge vliegers over Europa hadden gejaagd van Polen tot het Kanaal, zoo
verwachtten zij over Brittannië te jagen, zijn bevolking klein te krijgen
en den weg te bereiden voor een invalsleger. Ontgoocheling wachtte hun.
Nog in een overwinningsroes, zagen zij hun kameraden nu in vlammen
neerstorten naar de aarde of de zee. Van het Duitsche moreel moet worden
gezegd dat het zoo dicht bij fanatisme kwam, dat het niettemin nimmer
aan het wankelen raakte. Zelfs niet toen het Luftwaffe 70, 100 en 150 vlieg-
