829
colonne uit de gelederen van het Roode leger verwijderd. Evenals Duitschland
en Italië, maar in zelfs nog grootere mate, bezit Rusland een geslacht van
jeugdige geestdriftigen, die geheel onder 'het nieuwe regiem zijn opgevoed,
die meedoogenloos zullen optreden als strijdkrachten voor hun land en
die gewend zijn op vreemden bodem te strijden. Geen enkele Sovjet-piloot
zcu, zooals de Britten doen, zijn bommen uit Berlijn mee terugbrengen,
omdat hij zijn militair doel niet kon vinden.
Hetzelfde blad bevatte tenslotte op 26 Juli een artikel van Walter Duranty,
een journalist, die jaren lang te Moskou heeft verbleven en kort geleden
naar Amerika terugkeerde. Deze schrijver zegt o.m. het volgende.
De Russen bestreden de Japanners bij het Khasan Meer, of den berg
Chankufeng. Dat gebeurde drie jaar geleden. Twee jaren later hadden er
botsingen plaats aan de Mongoolsche grens, bij Nomonhan. Het eerste was
een positiegevecht, het tweede een bewegingsoorlog. In beide gevallen
wonnen de Russen en, voor de eerste maal in de geschiedenis van Nippon,
waren de Japanners gedwongen zich cp het slagveld terug te trekken.
Dat kan van weinig beteekenis zijn, omdat het Japansche leger er ook
niet in is geslaagd China te veroveren.
Doch buitenlandsche militaire experts, die de Japanners in actie hebben
gezien, zijn geneigd, de Russen hoog aan te slaan natuurlijk niet zoo hoog
als de Duitschers, doch als goede en betrouwbare gevechtstroepen.
Daartgenover staat op Rusland's debietbalans het, oogensdhijnlijke, fiasco
van de Russen tegen Finland. In het begin was het een fiasco. De rooden
trachtten de Mannerheim-linie omver te loopen en werden in de grootste
verwarring teruggeslagen. Zij beproefden een flankbeweging tegen Noord-
Finland en werden vernietigd. Ik geloof, dat zij in beide gevallen dezelfde
fout maakten als de Britten veertig jaren geleden in den Boerenoorlog.
Zij onderschatten hun tegenstander en wat de Russen betreft, deze waren
van meening, dat de Finnen hen zouden verwelkomen in plaats van te
bestrijden. De gevolgen van deze vergissing waren ernstig.
Toen het roode leger echter alle krachten inspande, werd de Mannerheim-
linie doorbroken en de oorlog werd spoedig beëindigd, veel sneller dan die
der Britten in Zuid-Afrika.
De buitenlandsche militaire deskundigen zaten met den oorlog in Finland
eenigszins met de handen in het haar en nog zijn de meeningen hierover
verdeeld. Eenigen zeggen, dat het Russische stafwerk slecht was en het
transport op onoordeelkundige wijze plaats had, terwijl de vliegtuigen,
hoewel hun aantal groot genoeg was, slecht werden bestuurd. De uitgeworpen
bommen misten hun doelen en men verspilde te veel tijd en moeite aan
minder belangrijke objecten. Volgens deze deskundigen toonden de Russen
niet zulk een goed begrip van de coördinatie tusschen land- en luchtmacht,
die tot dusver Hitler's leger onoverwinlijk heeft gemaakt.
Anderzijds sprak ik met militaire waarnemers uit den oorlog in Finland,
die hoog van de Russen opgaven en verklaarden, dat hun laatste bestorming
van de Mannerheim-linie precies dezelfde combinatie van vliegtuigen, tanks
en manschappen vertoonde, die den Duitschers hun overwinningen had
gebracht. Zij voegden er aan toe, dat de Duitschers nog nooit een linie
op deze wijze hadden bestormd. De Maginot-linie werd omtrokken en niet
door bestorming veroverd. De Russen bestormden de Finsche linie met
duikbommenwerpers, zware tanks en infanterie op onverschrokken en roeke-
looze wijze. Dit is dus een kwestie van opvatting.
Op papier is het Roode Leger kolossaal groot een gemobiliseerde macht
van 15.000.000 man. Doch een leger is niet meer waard dan zijn effectief
vermogen in den slag. De oude geschiedenis van „het eerst en het meest"
bij een botsing blijft nog steeds van kracht. Ik twijfel er aan of het Russische
transportsysteem veel meer dan tachtig divisies, zegge 1.500.000 soldaten,
aan het front kan handhaven. Met handhaven wordt hier bedoeld de uit-
