830
rusting en voorraden welke een moderne oorlog vereischt. Bovendien twijfel
ik er aan of de Russen meer dan tachtig divisies superieure, goed geoefende
troepen hebbenmisschien zijn het er wel minder. Het is, evenals in den
vorigen wereldoorlog, best mogelijk dat zij op het slagveld tegenover de
Duitschers numeriek in de minderheid zijn.
Het verloop van dezen oorlog heeft aangetoond, dat niemand het oprukken
der pantser-divisies kan tegenhouden zonder een groote luchtmacht. De
eenvoudige reden is dat de Stuka's, de duikbommenwerpers die een tank-
aanval in de nauwste samenwerking vergezellen, zonder uitzondering de
artillerie of infanterie, die de tanks tegenhouden, buiten werking stellen.
Dus eerst moeten de Stuka-formaties worden vernietigd door gevechts
vliegtuigen in de groote, of bijna even groote aantallen.
De Russen hebben genoeg vliegtuigen en niet alleen jagers, doch ook
bommenwerpers en transporttoestellen. Laten wij niet vergeten dat zij de
eersten waren die het parachute-vliegtuig uitvonden en toepasten. Tegen
woordig zijn er in Rusland, om aan den veiligen kant te blijven, 100.000
roode soldaten die genoeg parachute-sprongen hebben gedaan om te weten
dat het een onderdeel van hun taak is en wier zenuwen ertegen zijn bestand.
Bovendien geloof ik, dat de oorlogen in Mantsjoerije, Mongolië en Finland
meer Russische soldaten een bloedbad hebben doen ondergaan dan de
Duitschers aan manschappen hebben. Met „bloedbad" bedoel ik hier het
groote verschil tusschen versche troepen en veteranen. De troepen die in
den strijd zijn geweest, zware verliezen hebben geleden en weten wat het
beteekent pal te staan tegen een aanval of een beschieting. Bovendien komt
hier duidelijk naar voren dat de Russen gedurende hun geheele geschiedenis
geweldig hardnekkige soldaten zijn, beter in de verdediging dan in den
aanval. Het was het soort troepen die George Washington en de hertog
van Wellington aanvoerden, menschen die liever sneuvelden dan zich terug
te trekken.
Naar mijn meening zijn de militaire deskundigen geneigd een Duitsch
succes in Rusland te verwachten, een spoedig succes zelfs. Doch misschien
slaan zij de Russische tanks en de luchtmacht niet hoog genoeg aan, om maar
niet te spreken van het gewone leger.
De Russische vliegtuigen zijn zeker van een ouder model dan de nieuwste
Duitsche, doch de Russische piloten zijn goed en laten wij niet vergeten,
dat zij eenige jaren over de Noordpool heenvlogen, van Moskou naar Amerika
en dat zij in de poolgebieden een organisatie hebben ontwikkeld die niet
alleen den grootsten moed vereischt, doch ook geschoold grondpersoneel
en een nuttig systeem. Hun jachtpiloten bleken in Spanje zeker te zijn
opgewassen tegen de Duitschers en Italianen, hoewel zij daar te klein in
aantal waren. En wanneer wij over tanks spreken, moeten wij niet vergeten
dat de Russen de eersten waren met het bouwen van die tachtig ton zware
monsters, de „landkruisers".
Dan is er nog een kardinale factor het moreel. Laten wij aannemen,
dat de Duitschers gedurende de eerste fase van den strijd door de linies
heenbreken. Door hun initiatief en voorbereidingen zijn zij in het voordeel.
Plotseling vallen zij aan zonder te waarschuwen en zetten een groote kracht
achter hun stoot. Doch de Russen hebben zulk een aanval reeds eenige
jaren verwacht en zich erop voorbereid. Zij hebben een systeem van forti
ficaties dat in het geheel niet óp de Maginot-linie of de Mannerheim-linie
lijkt, want het is elastisch en beweeglijk, en aangepast aan de groote uit
gestrektheid van het grondgebied. Hun posities en voorraden hebben zij
zeer versterkt.
Ik moet toegeven, dat hun transporstsysteem slecht is, doch ik ben het
niet eens met sommige deskundigen, die beweren, dat het stafwerk zwak
is of die gelooven, dat de geest in het Roode Leger door de „zuiveringen"
is achteruitgegaan. Ik weet, dat dit twijfelachtige dingen zijn en dat de
wil om zich te verdedigen misschien minder zeker en sterk is dan in de
dagen van Napoleon. Doch de Russen zijn „kittle kattle", zooals men dat
