968
In Rusland is dit spel niet gelukt. De Russische reserve blijkt even sterk
als de Duitsche en op alle punten, waar zij worden bedreigd, laten de Russen
uit het onmetelijke achterland nieuwe reserves aanrukken en vele keeren
zijn de bordjes verhangen en hebben de Duitschers den strijd door uitputting
moeten opgeven.
Bovendien heeft de Russische legerleiding de consequenties aanvaard van
dezen oorlog tegen Duitschland en even koel als de Duitsche tegenstanders
offert zij onnoemelijke aantallen manschappen op om het gestelde doel te
bereiken. De slagen in Rusland worden daardoor tot de bloedigste en ver
schrikkelijkste in de wereldgeschiedenis.
Wij moeten echter vreezen, dat wij nog niet aan het eind van deze
menschenslachting zijn. Hitier weet, dat hij op den weg is naar de nederlaag.
En alles wat zijn misdadig brein kan uitbroeien, zal hij inzetten om zijn lot
te ontgaan. Hoewel wij het ons dikwijls niet durven te realiseeren, staat
het toch wel vast, dat er in het arsenaal van Duitschland nog andere wapenen
gereed liggen dan de beestachtige, welke tot dusverre reeds in toepassing
zijn gebracht. Dat zij nog niet zijn gebruikt, heeft zijn oorzaak gevonden
in de vrees voor repressaille. Op een bepaald oogenblik, als het doel niet
anders bereikt kan worden, zal die vrees wegvallen en zullen die wapenen
in werking worden gesteld.
Hoewel de afgeloopen maanden ons hebben geleerd, dat de Russische
propaganda even geraffineerd is als de Duitsche en het daarom maar beter
is geweest, verschillende Russische berichten, over de ontwikkelingen aan
het front met een glimlach voorbij te gaan, mogen de mededeelingen, welke
de laatste dagen worden gedaan omtrent de voorbereiding tot den gasoorlog,
toch niet zonder meer worden genegeerd, want er is helaas een zeer groote
waarschijnlijkheid, dat hij zal worden ingezet. En is hij eenmaal ontketend,
dan moeten wij er ook rekening mede houden, dat de dan tot volstrekte
razernij gekomen krankzinnige hem niet zal beperken tot het Russische
front, maar hem ook elders in toepassing zal brengen.
Dit is één van de verschrikkingen, met de mogelijkheid waarvan wij
rekening hebben te houden en die mogelijkheid wordt grooter naar gelang
de kansen voor Hitier slechter worden. Waarschijnlijk zullen wij veel geest
kracht noodig hebben om de berichten over zulke verschrikkingen te ver
werken.
Een ander probleem, dat de aandacht van de wereld gevangen houdt, is
wat Vichy verder zal doen.
Niet veel goeds, zooals valt af te leiden uit de verklaring van den Graaf
de Brinon aan de buitenlandsche pers over den wensch van Frankrijk, met
Duitschland en Italië tot een definitieven vrede te komen. Deze wensch zal
niet anders kunnen worden vervuld dan door aanvaarding van de Duitsche
voorstellen, dat wil zeggen, het uitleveren van de Fransche vloot en de
bases in Afrika aan Duitschland. De Vichy „mannen" worden daarvoor
beloond doordat zij Nice, Corsica en Tunis mogen behouden, een „groot
moedigheid", welke Mussolini, wien het om de verovering daarvan be
gonnen was, niet al te zeer zal kunnen waardeeren. Maar hij moet meer
slikken en het is gelukkig voor hem, dat zijn kaakconstructie nogal formi
dabel is, zoodat hij heel wat kan verwerken. Deze aangelegenheid zal wel
een van de onderwerpen zijn geweest, welke tusschen Hitler en Mussolini
zijn besproken.
Wij vreezen dat zij daarbij nog verder zijn gegaan en het lijkt niet on
mogelijk, dat er een concept is gemaakt voor een algemeenen continentalen
vrede in Europa, waartoe eerst de overwinning op Rusland moet worden
geforceerd, zoo noodig met gebruikmaking van de uiterste middelen. En
dan zullen wij het fraaie schouwspel krijgen, dat landen als Nederland,
Noorwegen en België zullen worden opgeknapt met marionettenregeeringen,
die zich bereid verklaren, het Duitsche dictaat te onderteekenen. Wij hier
in Nederlandsch-Indië zullen dan in de voor dit geval eervolle positie komen
