1037
in beton- of pantserkazematten. De aanval der Duitschers vond plaats in de
scherpe Maasbocht, bij de kazematten 66 en 67, twee zoogenaamde „stekel
varkens" (kazematten met 3 schietgaten, die veel meer onder het Duitsche
vuur hebben geleden dan de overige typen, en dus niet zoo goed hebben
voldaan), waarvan de mitrailleurs spoedig tot zwijgen gebracht werden.
10 Mei 5.00 de eerste overgangspoging wordt afgeslagen.
6.10 een tweede poging van den vijand wordt afgeslagen.
6.309.00 derde en vierde poging afgeslagen. De kazematten 64, 66 en 67
tot zwijgen gebracht.
9.30 alleen kazemat 65 vuurt nog
De bezetting van kazemat 65 bestond uit een sergeant en 3 dienstplichtigen
den sergeant van Rooyen uit Sluis en de drie Rotterdammers: Brouwershaven.
Smits en Rijnders. Vier heldhaftige mannen, die stand hielden, totdat hun
mitrailleur onbruikbaar was geworden. Hier is het relaas van den sergeant
commandant
„De eerste explosies van het doen springen van grensversperringen klonken
door den nacht. Het was nog maar een voorzorgsmaatregel, was ons bericht,
wij behoefden ons niet ongerust te maken. Wij voelden de aarde onder ons
golven en ik had het gevoel, dat er nu wel iets zou gaan gebeuren. In de
ochtendschemering meldde mijn waarnemer aan den afstandmeter„Ho,
sergeant, kijk daar eens een hoop vliegtuigen aankomen Meteen stonden
we alle vier buiten en aanschouwden een vliegtuigshow, die de stoutste
verwachtingen overtrof. We keken elkaar begrijpend aan en ieder ging zijns
weegs.
Even daarna keerden twee Duitsche vliegtuigen, waaruit rookwolken
sloegen, terug en landden achter den gezichteinder. In de verte klonken
geweerschoten en mitrailleurvuur. Inmiddels was het daglicht doorgebroken.
Plots klonk een zware knal. Een granaat was ingeslagen in den achtertuin
van het ziekenhuis Mazenburg, op eenigen afstand van onze kazemat.
Telkens kwamen er meer. Een boer kwam. gillend aanloopen„Sergeant,
sergeant, wat moet ik doen, het is oorlog, het is oorlog. De Duitschers zijn
er, Duitschers
Een niet uit te drukken gevoel kwam over mij. Geestdriftig dooraderd
met instinctief gevoel van gevaarsdreiging voor eigen veiligheid. Wij zaten
in spanning als bij een groot sportevenement.
Toen werd ik tevens gewaar, dat mij de pas al was afgesneden. Door gebrek
aan telefoonleiding stonden de kazematten geïsoleerd. Ik raadde den boer
met zijn gezin te vluchten, zoo gauw mogelijk zelfs. Nauwelijks had hij zijn
boerderij verlaten, of een brisantgranaat vernielde zijn huis en nog een, en
nog een viel op de ruïnes. Iemand kwam op kousevoeten en maar half
gekleed aanloopen„De Duitschers zijn er", schreeuwde hij, drie linies
soldaten liggen achter den Ouden Maasdijk".
Mijn waarnemer speurde het terrein af en meldde „Duitsche gecamou
fleerde verkenners op 400 m, daar en daar". Nu was het tijd voor daden.
Voor de derde maal werd de spangreep achterover gehaald.
Ik gevoel nog den tegendruk van het drukkerblad en dan Vuur
Mijn eerste oorlogsschoten waren de verschrikkelijkste. Twee van de vier
tegenstanders buitelden voorover in het water. Mijn eerste dooden. De twee
anderen zochten snel dekking, maar de waarnemer buiten greep zijn karabijn
en opgelegd schoot hij den derden verkenner door het hoofd.
De spanning van maanden was gebroken. Bestiaal enthousiasme brak los.
Wij gaven elkaar de hand en begrepen elkaar. Nu toonden mijn mannen,
dat zij even moedig waren als zij schreeuwen konden. De stoomkraan was
dicht en alleen te bereiken aan den buitenkant, na de pantsering gedemon
teerd te hebben. Een van mijn mannen stapte met een pakkingsleutel naar
buiten en ging met doodsverachting voor de kazemat de buis met mondings
trechter vastzetten.
Overal klonken nu onze mitrailleurs. De hel was losgebarsten. En, midden
in mijn vuursector, alsof het lot dit had beslist, ontplooide de vijandelijke
infanterie zich, naar links en rechts, en kroop naderbij.
