1054
Als een posthume hulde aan maarschalk Tukachevsky besloot de Duitsche
commandant in dit gebied, veldmaarschalk Fedor von Bock, om het funda-
menteele karakter van den Blitzkrieg vaarwel te zeggen namelijk als met
een mes door één strategisch punt heen te snijden (Sedan, Frankrijk) en dan
omcirkelende bewegingen uit te voeren.
Instede daarvan dreef hij, als met een geweldige vork, vijf evenwijdige
groepen in dit verdedigingsterrein. Deze groepen moesten eiland na eiland
onschadelijk maken.
Geen van beide kanten loog toen gezegd werd, dat de vijand „afgesneden"
was. Het kwam er maar op aan, welke van beide den ander zou vermorzelen.
De Oosthoekbode bracht in vertaling een artikel in de Syd-
neysche Sunday Sun, waarin de bekende oorlogscorrespondent
James Alridge antwoord geeft op de brandende, thans in de harde
practijk reeds ten deele beantwoorde vraag „Hoe goed is het Roode
Leger Het onderstaande is er aan ontleend.
Ik heb plenty tijd gehad om te overdenken wat ik van het Roode Leger
in Finland gezien heb. Sedertdien ben ik in Rusland geweest en heb daar
ook het een en ander gezien. Ik heb ook ettelijke andere legers in actie
gezien, het Britsche, Duitsche, Fransche en Italiaansche. Ik gevoel mij wel
iets meer gerechtigd nu om een objectief oordeel over het Russische leger te
vellen dan ongeveer twee jaar geleden, toen Finland mij uit mijn evenwicht
bracht.
Het eerste leger dat het Sovjet Opper-legercommando tegen Finland in
den strijd wierp, was hun Vierde Grens-leger, kalme, weinig bloeddorstige
boeren tusschen 'de 35 en 45 jaar. Zij hadden vijf jaar terug een jaar lang
militaire opleiding genoten voor extra-territoriale manoeuvres. Geheel on
voorbereid trokken zij tegen Finland op, want de inlichtingen omtrent het
Finsche weerstandsvermogen waren geheel foutief.
Sovjet-Rusland had geen gebruik gemaakt van de communistische partij
m Finland. Het had klaarblijkelijk niets gedaan aan spionnage of vijfde
colonne-werk (volgens de Finnen zelf), hetgeen wel ongelukkig was voor dat
eerste Russische leger.
De Finnen, de best-getrainde en individueel beste vechters van alle legers
waren te sterk voor deze Russische troepen, samengesteld uit mannen van
middelbaren leeftijd. En heele colonnes van Russische eenheden werden in
de pan gehakt of gevangen genomen.
Dit geschiedde, zoolang het Roode Leger veronderstelde dat de Finsche
tegenstand gering zou zijn Toen zij ontdekten, dat deze taai was, veranderde
het Roode Leger van tactiek en voerde een zuiver militaire campagne, die
voor de Finnen te sterk bleek te zijn.
Het Roode Leger is op een geheel andere basis geschoeid dan eenig ander
groot leger, zoowel wat organisatie, düstribiutie, materieelvoorziening en
doelen betreft.
Het is getramd als een defensieleger. Dat beteekent, de verdediging van
de grenzen, maar met een offensieve tactiek in de methode van vechten. Dit
is niets nieuws, het is slechts een herhaling van Rusland's eigen Suvorov,
toegepast in een modernen oorlog met de nieuwste verbeteringen.
Het dogma van het Roode Leger is „moderne technische middelen om de
verdediging tot het minste te beperken, het mogelijk maken om een gelijk-
tijdigen aanval over de geheele vijandelijke linie te ondernemen den vijand
te isoleeren, volledig te omsingelen en tenslotte te vernietigen.
Dit klinkt vrijwel als de Duitsche methode. Maar daadwerkelijk is het
oorspronkelijk de Russische methode van moderne oorlogvoering. Isoleeren
omsingelen vernietigen. Om dit te bereiken zouden alle vormen
van organisatie van bestaande legers totaal gewijzigd moeten worden.
Het wapen waarop alle legers behalve het Russische zijn gebaseerd, is het
geweer. (Hier slaat S. ietwat op holRed. I.M.T.).
