1067
Westelijk halfrond door de Nazi's zou afhangen van de uitschakeling der
Britsche vloot, waardoor een vervoer van manschappen en voorraden langs
de Afrikaansche kust mogelijk zou worden.
Het aanschouwelijk maken van komende mogelijkheden is echter van veel
belang. Nu Duitschland toegang verkregen heeft tot Algiers en Marokko,
bestaat er geen reden, waarom de Nazi's Dakar niet zouden kunnen uitbreiden
en een directe verbinding over land zouden aanleggen.
Wanneer wij nagaan, wat dit met zich mede zou brengen, zien wij het vol-
een de.
Reeds langen tijd heeft Frankrijk een belangrijke trans-Sahara-spoorweg-
verbinding, welke tot diep in zijn koloniaal gebied in Afrika doordringt. De
goed ontwikkelde Algiersche spoorweg, welke evenwijdig loopt aan de kust
van de Middellandsche Zee en havens van Oran, Algiers, Philippeville, Bone,
Bizerte en Tunis verbindt, sluit in Zuidelijke richting aan op een lijn, welke
loopt tot Touggourt. Er zijn plannen gemaakt om dezen spoorweg door de
woestijn, via de voorposten van Fort Flatters en Laperrine naar Timboekto
en dan verder langs de Niger rivier naar Koulikoro, door te trekken vanaf
deze plaats loopt een bestaande spoorweg naar Dakar. Motorvervoer is langs
dezen weg reeds mogelijk, alhoewel het traject zeer zwaar is.
De geprojecteerde spoorweg zou over een uitgestrektheid van ongeveei
2000 mijl moeten worden aangelegd bovendien zou deze spoorweg gedeeltelijn,
door woestijngebied moeten loopen. De geheele afstand bedraagt 2.600 mW-
Dit werk is zeer wel uitvoerbaar, wanneer men rekening houdt met de
Duitsche doelmatigheid van werken en den aanleg der Duitschers voor het
verrichten van ingenieurs-werkzaamheden. Er zou een onbeperkt aantal
arbeiders moeten worden gebruikt, doch dezen zouden wel verkregen kmmen
worden, in de eerste plaats door gebruik te maken van Inheemsche aibeiders,
terwijl voorts van den arbeid van krijgsgevangenen en van als moderne
„slaven" te werk gestelde inwoners uit de bezette Europeesche gebieden
gebruik zou kunnen worden gemaakt.
Een andere weg zou kunnen loopen van Columb Bechar, aan het emda
van den spoorweg in Zuid-West-Algiers gelegen, naar de Wadi Draa, aan
de grens van het gebied van Rio de Oro gelegen, vervolgens in Zuid-
Westelijke richting, langs de woestijn tot aan de kustlangs de kust wordt
doorgereden tot St. Louis, waarna de reis per spoorweg naar Dakar kan
worden voortgezet.
Vanuit Fransch-Marokko leiden goede autowegen, via de oase van ialiielt,
naar Columb Bechar. Het is thans mogelijk per auto van Tafilelt naar bt.
Louis te rijden het is natuurlijk verre van een pleizierreis, doch het is
mffet ^belangrijke punt in al deze speculatieve beschouwingen is nu dat,
indien de Franschen hiervoor toestemming zouden verleenen een Duitsche
gemotoriseerde of gemechaniseerde colonne vanuit het Zuidelijke kustgebied
van de Middellandsche Zee naar Dakar zou kunnen oprukken en dat een
dergelijke colonne sterk genoeg zou kunnen zijn om deze plaats te bezetten.
Wanneer men toegeeft, dat deze mogelijkheid bestaat, kan worden ingezien
dat de kwestie van het bezit van Dakar van een academisch .vraagstuk een
probleem van zelfbehoud wordt, althans wanneer men dit beschouwt vanuit
een anti-„As"-standpunt.
Het voorgaande maakt, dat wij ons er scherp de noodzakelijkheid van
voor oogen moeten stellen, dat Dakar hetzij in handen van Fransche strijd
krachten blijft, welke niet slechts de neutraliteit van deze plaats zullen
handhaven, doch ook in staat zijn deze neutraliteit te beschermen, of dat
Dakar onder de „beschermende hoede" van het Britsche Wereldrijk of zijn
bondgenooten komt. Dit is een vraagstuk van vitaal belang, zoowel voor de
Vereenigde Staten, als voor Engeland.
