1095
Schuinsche foto's van vlakke en horizontale terreinen kunnen
indien voldoende gegevens bekend zijn worden voorzien van
een perspectivisch ruitennet, met behulp waarvan een reconstruc
tie van den plattegrond mogelijk wordt.
Luchtfotografische opnamen worden nog onderscheiden in enkel
voudige opnamen en seriebeelden.
Enkelvoudige (loodrechte of schuinsche) opnamen vinden veel
vuldig toepassing bij verkenningen. Schuinsche opnamen zijn ge
woonlijk overboordfoto's, waarbij de handcamera op het moment
van opname op een bepaald doel wordt gericht.
Seriebeelden zijn in opvolging (nagenoeg loodrecht dan wel
onder nagenoeg dezelfde helling) genomen luchtfoto's. Zij worden
gemaakt als een uitgebreid gebied in zijn geheel fotografisch moet
worden opgenomen, in welk geval het terrein regelmatig over
vlogen en strooksgewijze op seriebeelden vastgelegd wordt. Ten
einde een aaneengesloten opname te krijgen wordt de tijdsduur
tusschen twee opeenvolgende opnamen zoodanig geregeld, dat de
foto's elkander „overlappen"d.w.z. dat eenzelfde terreinstrook
nog op twee opeenvolgende foto's staat afgebeeld. De overlapping
wordt als regel in procenten uitgedrukt. Bij voldoende overlapping
kunnen de foto's van seriebeelden in opvolging paarsgewijze zoo
danig worden samengevoegd, dat het gemeenschappelijk gedeelte
stereoscopisch kan worden waargenomen. Dit is van zoo groot be
lang, dat gewoonlijk opnamen worden gemaakt, die elkander voor
meer dan 50% overlappen, zoodat het opgenomen gebied, deel voor
deel stereoscopisch kan worden bekeken.
De stereoscopische waarneming vergemakkelijkt in hooge mate het
bestudeeren van luchtfoto's
stereobeelden van loodrechte luchtfoto's geven de volmaaktste ruimte
lijke voorstelling van het terrein, die men zich kan denken
op de foto's over elkander vallende afbeeldingen worden in het
stereobeeld ruimtelijk gescheiden
flauwe, moeilijk leesbare foto's worden veel duidelijker.
Ook voor kaarteeringsdoeleinden zijn de (wiskundige zoowel als de
natuurkundige) eigenschappen van stereoscopische luchtfoto's van de
grootste beteekenis.
In serie genomen, nagenoeg loodrechte luchtfoto's van terreinen
met geen of betrekkelijk geringe hoogteverschillen (maximum 1/2o
van de vlieghoogte) kunnen met behulp van overeenkomstige af
beeldingen in de overlappende gedeelten worden aaneengepast en
samengeplakt tot een strook, terwijl door samenvoeging van twee
of meer, elkander eenigszins overlappende strooken aldus een
fotomozaiek kan worden samengesteld.
Een fotomozaïek geeft een niet te verbeteren overzicht van den
cultuurtoestand, de begroeiing, de bevloeiïng en het verkeer van het
terrein. Het ontbreken van hoogtecijfers en terrein (reliëf) voorstelling,
zoomede het feit, dat in groot verband de onderling ligging der
details niet geheel juist is, hebben slechts weinig invloed op de bruik
baarheid van het fotomozaïek als kaart, omdat in de meeste gevallen
