1130
dat tavn. hier, zoo men ze had willen uitvoeren, niet mogelijk waren omdat
de middelen ontbraken. (De enkele uitzonderingen zie de serie De strijd
in West-Europa bevestigen schrijvers „regel".)
De passieve methode verdeelt alle beschikbare middelen pondsgewijs over
de geheele opstelling. Dit is in flagranten strijd met het grondbeginsel, dat
de beslissing moet worden bevochten met een zoo groot mogelijke macht.
Het spreekt vanzelf dat de actieve methode van evenbedoelde verdeeling
(versnippering noemen haar tegenstanders het) niet wil weten. Zij aanvaardt
den aanleg van versterkingen en den inzet in front van afweerwapenen,
doch tot geen grootere hoogte dan noodig voor een zóó lang ophouden en
een zóódanig desorganiseeren van den aanval dat de reserve een gunstige
positie kan innemen en, zij het misschien niet numeriek, de overmacht heeft.
Weliswaar vereischt ook deze restrictie nog een niet geringen inzet van
krachten en middelen, doch de actieve methode beperkt ze doordat zij geen
achtereenvolgende weerstandslijnen wenscht.
Wat den aanval betreft wijst kol. Edmunds erop, dat er in feite geen
sprake is van iets nieuws ook wereldoorlog nr. 1 kende doorbraken, welke
tot vernietiging van vij. legers leiddenMegiddo, waar Allenby (later
Viscount Allenby of Megiddo and Felixstowe. Red.) den Turken den genade
slag toebracht, Vittorio Veneto (maar eerst Caporetto. Red.) en Monastir.
Toen exploiteerde cav. het succes, nu waren het gemech. tpn. Hun succes
was vooral door de bijna volmaakte samenwerking met vlgn. niet te stuiten.
Vewn. en vlgn. moeten tegemoet worden getreden met vewn. en vlgn. De
verdediger had beide, al waren zij dan ook in de minderheid. Dat hij de
eerste niet goed gebruikte lag aan zijn inzicht omtrent de wijze van ver
dedigen. Dat de laatste na de ervaringen van den Spaanschen burgeroorlog,
waar vlgn. herhaaldelijk werden ingezet tegen grondtroepen of als artillerie-
op-grooten-afstand, niet werden gebruikt, wijt schrijver tot op zekere hoogte
aan den invloed van Douhets theorie met zijn nadruk op krachtenconcentratie
op luchtbombardement op grooten afstand. Ook al zegt kol. Edmunds hier
„tot op zekere hoogte", gaat hij toch wel wat ver. Ligt het falen hier niet
alleenlijk in een onvoldoend ontwikkelen van het inzicht
Van evenvermelde theorie is, aldus schrijver, niets terecht gekomen.
Nadat de D. in Polen de overmacht in de lucht hadden verkregen, is het
land veroverd door grondtroepen, waarmede de lstrkm. nauw samenwerkten.
Groot-Brittannië is een ander bewijs voor het falen van de theorie. Het
artikel is geschreven voor den val van Kreta. Hoewel dit eiland uit de
lucht is veroverd, heeft zulks toch geenszins plaats gevonden op de wijze,
die Douhet voorzag.
In hetzelfde blad brengt luit. kol. Crockett een interessante analyse van
de schijnbaar niet tegen te houden D. successen (Some fundamentals of
German military operations).
In de radio- en persoverzichten hebben volslagen leeken of lieden met
weinig militaire scholing den sensationeelen kant belicht van de D. successen,
zonder de oorzaken aan te geven. Men heeft daardoor den indruk gekregen,
dat de D. onoverwinlijk zijn. De geschiedenis leert het tegendeel te beginnen
met Caesar zijn de D. soldaten, vooral de Saksers, Oostenrijkers en Beieren
vrijwel in eiken oorlog verslagen en de Anglo-Saksen slechts in uitzonderlijke
gevallen.
De reden dat de D. in W.- en Z.O.-Europa steeds hebben gewonnen is dat
zij hun tegenstanders steeds in elk opzicht in uitrusting en methoden dus
zoo goed als in tijd een slag vóór waren. Komen de kansen in deze
eenmaal gelijk te staan, dan zullen wij in het geheel genomen in het voordeel
zijn door the military character of our soldiers.
De D. successen berusten op 7 grondslagen 1 moreel, 2 totale inspanning,
3 concentratie van krachten, 4 gebruik van pantsertroepen, 5 samenvoeging
van wapenen, 6 offensief optreden en 7 tactische opleiding.
Ad 3. De D. vallen zelden aan wanneer zij niet zoowel t.a.v. aantal,
vuurkracht als richting in het voordeel zijn. Dit geldt in tactiek en strategie
beide.
