1149
luchtmacht en moderne taktiek te verslaan Dat zijn vragen die ons allen
bezig houden. Indien we er niet in slagen om op deze vragen het juiste ant
woord te vinden, dan zijn we verloren.
Eenige maanden geleden zou ik niet zoo vol vertrouwen hebben kunnen
antwoorden „Ja, we kunnen het". Sindsdien heb ik het voorrecht gehad om
nauw met een luitenant van het Czechische leger te kunnen samenwerken,
die de eerste volledige analyse van de Duitsche oorlogstaktiek en het ant
woord daarop heeft uitgewerkt. Dit was de eerste analyse, die ik in dit
verband had gezien of gehoord. Deze officier is een bekwame beroepsmi
litair, die al twaalf dienstjaren achter den rug heefthij is artilleristhij
heeft in Spanje als artillerie-commandant en stafofficier in het Spaansche
Republikeinsche leger gevochten.
Grondige analyse van Duitsche methoden.
Zijn practische ervaring vult de gapingen in de mijne zijn theoretische
beheersching van het onderwerp is die van een beroepssoldaatik geloof,
dat wanneer zijn werk in het Engelsch gepubliceerd wordt (en dat zal wel
binnenkort gebeuren) wij dan tot in alle details een werkelijk ernstige
studie hebben over de moderne oorlogvoering, waarvan ik hier in dit arti
kel slechts een korte en onvolledige opsomming kan geven.
De nieuwe Duitsche aanvals-methoden zijn gericht op het doordringen en
het vernietigen van een bepaalde soort defensie. Deze bestaat uit linies en
de linies worden in stand gehouden door een constant vuren. De heele de
fensie-theorie van het Fransche leger was gebaseerd op het leerstelsel van
een verdediging door vuren machine-geweren konden een spervuur schep
pen waardoor aanvallende infanterie-troepen niet konden passeeren het
anti-tank-geschut en de artillerie konden weer een spervuur scheppen waar
door geen tanks konden passeeren. De moderne Duitsche taktiek is geba
seerd op vuren en beweging ze concentreeren vlug optrekkende eenheden
tegen smalle gedeelten van de verdedigende linies, slaan zich door het sper
vuur en hebben dan vrij spel in het open land achter die linies.
De Fransche theorie was die van verdedigen op betrekkelijk lange afstan
den. Door onafgebroken vuren hield men de tegenstanders als het ware
op armslengte. Het Duitsche leerstelsel van concentreeren en vlug optrek
ken is ook een leerstelsel van vechten op korten afstand dat is de reden,
waarom ze aan hun bewapening, sinds den laatsten oorlog, zoo veel wapens
voor het gevecht op korten afstand hebben toegevoegd, zooals mortieren,
Tommy-geweren en handgranaten.
Hoe de Duitschers aanvallen.
De basis van het Duitsche aanvals-systeem is die van doorsijpeling. Hun
aanvallende eenheden worden niet gebruikt om een slag over een breed
front te leveren, maar worden als speerpunten gebruikt om zwakke punten
in een smal front te doorboren. En ze vermenigvuldigen hun kracht door
hun snelheid. Ze ontleenen hun vaardigheid om geweldige krachten plot
seling op een smal front te concentreeren en vervolgens na de doorbraak 15
tot 30 mijl per dag op te dringen, voornamelijk aan de gemotoriseerde een
heden.
Niet hun heele leger is gemotoriseerd het grootste gedeelte bestaat uit
gewone infanterie-divisies welke marcheeren of per trein vervoerd worden.
Maar ze hebben genoeg gemotoriseerde infanterie-eenheden die met de tanks
meegaan of er vlak achter oprukken, als onderdeel van hun gepantserde
divisies, om later in den vorm van gemotoriseerde divisies zich na een door
braak te verspreiden en op de onverdedigde achterlinies van het vijandelijke
leger aan te vallen. Door motoriseering kunnen ze zich vijf maal zoo vlug
concentreeren voor een plotselingen aanval als in den vorigen oorlogen
wanneer die aanval den vijandelijken tegenstand gebroken heeft, kunnen ze
zich vijf maal zoo vlug bewegen om hun succes te consolideeren en te
benutten.
