1151
speerschacht bestaande uit gemotoriseerde krachten en de gewone divisies
als het lichaam van een man die de speer snel wegwerpt.
Dat is de Blitzkrieg.
Wat de verdediging moet doen.
We hebben de Duitsche taktiek omlijnd. Wat kunnen we nu doen om
een verdedigingssysteem hiertegen te bedenken. Er zijn twee grondbe
ginselen, waaraan de verdediging moet beantwoorden. Zij moet in de eerste
plaats de speer weten te splijten of deze uit de hand van den man, die haar
hanteert, slaan. Ten tweede moet zij de speer zelf tot stilstand brengen en
zoolang tegenhouden, dat het verdedigende leger zijn eigen speer kan wer
pen, d.w.z. een tegen-„blitz" kan uitvoeren.
De eerste taak is om tanks van de gemotoriseerde infanterie te scheiden,
en indien dit niet gelukt, om de gemechaniseerde strijdkrachten van de
daarachter marcheerende soldaten te scheiden. Tanks alleen kunnen geen
voortdurend succes behalen. En tanks, die slechts door kleine groepen gemo
toriseerde infanterie worden gevolgd, kunnen niet het terrein dat ze over
rompelen, behouden.
Ons systeem van verdedigen moet als een zeef zijn die sommige aanval
lende groepen doorlaat (omdat dit gedeelte niet voldoende door een linie
tegengehouden kan worden, en omdat dit gedeelte alleen toch niet kan sla
gen) maar het andere gedeelte van den aanval, dat de zeef niet kan pas-
seeren, tegenhouden.
Of het moet als een web zijn, waarin de optrekkende machten gevangen
en vastgehouden worden, net zoolang totdat ze zich zelf aan stukken „ge-
blitz" hebben door hun heen en weer trekken in het web teneinde vrij te
komen. Het afscheiden van de tanks en gemotoriseerde infanterie van
brandstoffen en andere voorraden moet ook een deel van dit verdedigings
systeem zijn.
De „spinneweb"-defensie.
Sommige soldaten zeggen misschien„O, dat is juist weer een verdedi
ging in de diepte, daar weten we alles vandie gebruiken wij altijd".
Inderdaad heeft het Engelsche leger altijd geleerd dat verdedigingen in
de diepte moeten worden uitgevoerd. Maar dat deed ook, tenminste tot op
zekeren graad, het Fransche leger en hun opvatting van diepte-verdedi
ging was die van linie achter linie en elke linie verloor zijn doel en nut
al naar ze doorboord werden of door de gepantserde eenheden omtrokken
werden. Dat is niet wat wij bedoelen. Wij willen een „web" van verdedi
ging maken, die bestaat uit eilandjes van tegenstand, welke tegen tankaan-
vallen bestand zijn en deze eilandjes moeten weer begrensd worden door
mijnen-velden, terwijl zij elkaar wederzijds door hun vuur kunnen be
schermen. Achter dit voornaamste web, dat door het staande leger bezet
wordt, is er een ander web met wijdere mazenhet geheele gebied achter
eke verdedigende linie moeten n.l. een garnizoen zijn van mannen,- die als
burgers werken totdat het gevaar dichtbij komt en troepen die nog getraind
worden of die op transport zijn. Het tweede gedeelte van het web is het
essentieele gedeelte van het verdedigings-systeem, waarvoor we aan het
ijveren zijn.
Hier zullen wij de twee andere belangrijke onderdeelen behandelen, n.l.
het web met dichte mazen, gevormd door de gewone infanterie-divisies en,
daarvan afgescheiden, de strategische reserve van gepantserde en gemoto
riseerde strijdkrachten, van vliegtuigen en gespecialiseerde artillerie.
Eén divisie in de vuurlinie (ten naaste 12.000 man in drie brigades), die
een gedeelte van deze voornaamste verdediging vormt, zou een gedekte
stelling voor haar voorposten moeten kiezen, wier plicht het is direct elke
vijandelijke beweging te melden en een vijandelijken infanterie-aanval tegen
te houden. Achter deze voorposten moet de divisie een „doorsijpelings-zone"
