9. UIT DE VAKTIJDSCHRIFTEN.
1129
Moderne oorlogvoering.
De beschouwingen van den Zwitserschen kap. Ernst in de R.M.S. over
Le combat de rencontre (behandeld in C.G.S.S. Juni '41) staan geheel onder
invloed van de D. successen in Polen en W.-Europa en van de beperkte
middelen van het Zw. leger in verhouding tot die van de „as".
De D. rukten op onder dekking van hun luchtmacht. Zelfs Fr., dat betrek
kelijk veel Id.gs. had kon daar niets aan doen. Zw. zal het geheel niet
kunnen. Zoo goed als elke opmarsch zal derhalve blootstaan aan lu.avn.,
maar ook aan avn. van honderden vewn. Daarom zullen de Zw. den vij.
geen grooter dienst doen dan door op te rukken om ergens het ontmoetings
gevecht aan te gaan instede van hem af te wachten in krachtig versterkte
stellingen. Dreigt hij die te doorbreken, dan moeten de eigen te hulp snellende
reserves worden vooraf gegaan door ruim met p.afweerwapenen uitgeruste
gemot, eenheden. Maar is een stelling eenmaal doorbroken, dan mogen de
reserves niet meer vooruit zij moeten onmiddellijk halthouden en zich
opstellen in niet voor vewn. toegankelijke terreindeelen. (Schrijver is hier
niet geheel consequent. Wanneer er niets te doen is tegen vij. lstrkrn., zullen
die het oprukken van reserves, zelfs achter een nog niet doorbroken front,
ook wel weten tegen te gaan.)
Zoolang de middelen van het Zw. leger beperkt blijven, moet het dus afzien
van „D. tactiek", is het voeren van het ontmoetingsgevecht uitgesloten. Dit
beduidt echter geenszins, dat de offensieve geest, zoo karakteristiek voor
dat soort gevecht, moet worden verwaarloosd. Men moet zich niet laten
beïnvloeden door de Fr. nederlaag. Zij was niet een gevolg van het falen
van het beginsel van de vdd., doch van de onjuiste opvatting, dat de vdd.
van versterkte stellingen minder moed en krachten vereischt dan de aanval.
Actieve vdd. is en blijft de sterkste strijdwijze. Daarom moet de vdd. steeds
actief worden gevoerd.
Over de actieve vdd. handelen twee oorspronkelijke artikelen in C.G.S.S.
Juni '41, beide van kol. Edmunds. In het eerste (Lessons from Worldwar 11)
zegt de schrijver, dat de vdd. in wereldoorlog nr. 1 den naam kreeg, superieur
te zijn aan den aanval in wereldoorlog nr. 2 verloor zij die reputatie echter
snel en grondig. De reden hiervan ligt in het onvoldoend doorgedrongen
besef van de noodzaak van den tegenaanval en de behoorlijke voorbereiding
daarvan (door tijdige aanschaffing van de noodige middelen), het falen van
de verschillende verdedigers in het grijpen van de door mechanisatie en
motorisatie geboden mogelijkheden en de onjuiste waardeering van de rol
van het vliegtuig.
Aan het eerste punt wijdt schrijver in het andere artikel Anti-mechanized
defence) uitgebreider aandacht. Er bestond een school, die de vdd. passie/
wilde voerenkanalisatie van den av. door natuurlijke en kunstmatige
hindernissen en opvangen en terugwijzen van de dus geconcentreerde aan
valsmiddelen door sterke concentraties p.afweerwapenen. De stellingen liggen
dan steeds achter, aan en om hindernissen, die echter niet alleen den vijand
doch ook de eigen troepen in hun bewegingsvrijheid beperken vóór en
in die stellingen. De juiste opvatting is de actieve gedachteslechts zooveel
passieve middelen gebruiken als noodig zijn om den av. te vertragen en te
desorganiseeren en een tav. inzetten ter verdrijving, z.m. vernietiging van
den aanvallenden vij. Vuur en hindernissen hebben gemech. tpn. nergens
tegengehouden daarvan zijn tal van bewijzen. Echter zijn er ook reeds vele
voorbeelden, dat de gemech. av. strandt op den gemech. tav. of een gecom-
bineerden tav. van gemech. tpn. en tpn. te voet. Zoo dwongen bij Tobroek
15 Eng. tanks 30 zwaardere D. vewn., die de vdd.lijn hadden doorbroken,
tot terugkeer. Wat den strijd in Fr. betreft moet helaas worden gezegd,
