een beperking van het gedragen vervoer en dus tijdwinst zal medebrengen. De tweede winstfactor is de invoering van de chemische pro- phylaxe tegen wondinfecties. Bij vroegtijdige toediening van bepaalde geneesmiddelen, waarvan verschillende in de vredes- therapie bij de bestrijding van infectieziekten reeds groote bekend heid hebben gekregen, is het thans mogelijk, de ontwikkeling te remmen van bacteriën, welke in het menschelijk lichaam zijn binnengedrongen. Voor een gewonde, mits en hierop komt het aan vroegtijdig prophylactisch behandeld, zal een geringe ver lenging van den tijd, welke verloopt vóór de afdoende behande ling, de chirurgische wonddesinfectie, wordt ingesteld, minder ernstige gevolgen hebben dan voorheen. Hoewel men dus zeker niet mag concludeeren, dat de overheerschende beteekenis, welke in de medische tactiek aan het beginsel van den kritieken tijd wordt toegekend, thans op den achtergrond is getreden nog steeds geldt dat ieder uur, hetwelk de patiënt door het vervoer verliest, zijn kansen op genezing doet verminderen mogen we wel aannemen, dat een noodgedwongen verlenging van den trans- portduur thans met iets minder bezorgdheid dan voorheen kan worden aanvaard. Het is duidelijk, dat naast het verleenen van eerste hulp de instelling van een zoo vroeg mogelijk aangevangen chemische prophylaxe een der belangrijkste bemoeienissen van den genees kundigen dienst op het gevechtsveld is geworden. Het voorgaande samenvattend kunnen we de bereikte conclu sies als volgt formuleeren 1° Bij het aanvallend zoowel als bij het verdedigend gevecht moet de militair geneeskundige dienst rekening houden met langere en kwetsbaardere verbindingen tusschen de hulpver- bandplaatsen (c.q. wagenplaatsen) en de hoofdverbandplaats. 2° Onder alle gevechtsomstandigheden bestaat de mogelijkheid van het onverwachts optreden van gewonden over de geheele breedte en diepte van het operatiegebied. 3° Bij den aanval kan, meer dan voorheen, worden verwacht dat een eenmaal opgerichte hulpverbandplaats het contact verliest met de eenheid, waarbij zij behoort. 4° Bij de verdediging treedt, meer dan voorheen, de mogelijk heid op den voorgrond, dat geïsoleerde afdeelingen zelfstan dig in de eerste verzorging van gewonden moeten voorzien. 5° Het feit, dat het moderne gevecht zich meer in de nabijheid der groote wegen zal ontwikkelen, kan voordeelen voor den militair geneeskundigen dienst medebrengen. 6° De chemische prophylaxe, mits spoedig en oordeelkundig toe gepast, verlengt den kritieken tijd en geeft daardoor den ge wonde betere kansen op genezingeen langduriger ver- 1213

Tijdschriftenviewer Nederlands Militair Erfgoed

Indisch Militair Tijdschrift | 1941 | | pagina 47