zand bestond. In 1903 begonnen de werkzaamheden voor het
uitbaggeren van een vaargeul, 500 m lang en 85 m breed. Alle
schepen, welke in Pearl Harbour ten anker gaan, moeten dit nauwe
vaarwater passeeren. Tegenover de landzijde van dezen ingang
bevindt zich het westelijke schiereiland, op welks uiteinde (Waipio
Point) een der sterke kustwerken is gebouwd.
De plaats van deze en andere geschutopstellingen is zoodanig,
dat het uitvaren en binnenloopen van de vloot te allen tijde is
verzekerd, althans zoolang het kustgeschut niet tot zwijgen is
gebracht. En hiervoor bestaat weinig kans, niet alleen omdat
zorgvuldig aandacht is besteed aan de verdediging van de land
zijde der kustforten, maar ook omdat op Hawaii sterke land- en
luchtstrijdkrachten zijn gelegerd.
De schattingen van de legersterkte loopen uiteen van 60.000
120.000 man, waarvan rond 30.000 man mobiele troepen in
Schofield Barracks, 32 km van Honoloeloe in het midden van
het eiland gelegen, en de rest verspreid over het binnenland en
de forten, o.m. Weaver, Kamehameha, Shafter, Armstrong, De
Russy, Malakiki, Ruger en Diamond Head. Het laatstgenoemde is
een uitgedoofde vulkaan en bevat groote ondergrondsche maga
zijnen voor munitie en bedrijfsstoffen.
Wat het luchtwapen betreft, Hickam Field op Oahoe is 's we
relds grootste luchtbasis voor wielvliegtuigen, terwijl kleinere
vliegvelden eveneens zijn aangelegd en een basis voor water
vliegtuigen aanwezig is. Het aantal beschikbare toestellen is
moeilijk te schatten, omdat de mogelijkheid van aanvulling door
de lucht binnen een half etmaal aanwezig is, blijkende uit de
recente recordvlucht van 21 „vliegende forten" (B-17) van San
Diego naar Oahoe.
De luchtmacht van Hawaii vormt een zelfstandige eenheid
onder commando van een generaal-majoor. Tot dit luchtvaart-
commando behooren het 18e Regiment Bommenwerpers te Hickam
Field, het 14e Regiment Jagers te Wheeler Field en het depot.
Aanwezige toestel-typen zijn o.m. Boeing's 17 en 18, Curtiss Hawk
P-36, North-American 0-47 (verkenners) en van het marine-
luchtwapen dê ook bij ons bekende Catalina-vliegbooten. De
Amerikaansche legerleiding schijnt te streven naar een zoodanige
concentratie van luchtstrijdkrachten op de Hawaii-groep, dat
iedere theoretisch mogelijke sterkte aan vliegtuigen, aangevoerd
door vijandelijke vliegdekschepen, vliegtuigmoederschepen, krui
sers en slagschepen, tenminste in aantal wordt vertroffen.
Gelet op het peil der Amerikaansche vliegtuigindustrie en op
dat van den vermoedelijken tegenstander, is het waarschijnlijk,
dat overmacht in aantal tevens beteekent beheersching van de
lucht. Voegt men bij dezen factor nog dien van het meesterschap
ter zee, uitgeoefend door de Amerikaansche slagvloot, dan is het
wel duidelijk, dat een aanvalspoging op Pearl Harbour, zoowel van
zee uit als uit de lucht, bij voorbaat tot mislukking is gedoemd.
1172
