Een rechte lijn voert tot de koningsstandaards van Groot-Brit-
tannië met de wapenvelden van Engeland, Schotland en Ierland.
Op gelijke wijze was de koningsstandaard van Sardinië bij het
begin van de vorige eeuw gevormd.
VORSTENVLAGGEN.
Een rechte weg voert van de wapenbanieren naar de vorstelijke
standaards. In den loop van de 19de eeuw en met de uitbreiding
der vloten kwamen overal zulke vorstenvlaggen in zwang, die
algemeen, hoewel op een dwaling berustend, als standaards wer
den beschouwd. Door bijvoegen van getande randen dit voor
alle landen onder Oostenrijkschen invloed kunnen er ook de
nationale kleuren in worden betrokken. Het gebruik van een
bijgevoegd teeken, soms kronen in meer of minder groot aantal,
maakte het mogelijk, aan de personen van het regeerende huis
rangsgewijs verschillende standaards toe te wijzen. Een fraaie
ontwikkelingsreeks toont Brunswijk. Hertog Wilhelm, die sterk
Oostenrijksch gezind was, omgaf zijn tentvlag' met den vermelden
getanden rand, alhoewel in eigen kleuren. Zijn wapen staat in
het midden, zooals ongeveer op persoonlijke standaards. De
wederopleving van de heraldische kennis liet in het jaar 1914 een
zeer mooien standaard ontstaan, die weer de traditie der oude
banieren opnam. Tot dusver dienden de rijksheervlaggen ter aan
duiding van de vorstelijke tent in de legerplaats, om te worden
uitgestoken op het vorstelijk slot, of, en dan voor alles, om te
worden gevoerd aan den hoofdmast van het schip, dat de vorst
betrad. Als een nieuwe bestemming komt daar thans het voeren
op automobielen bij.
In de eerste helft van de vorige eeuw was het gebruikelijk, het
volledige wapen in een wit, in dit geval tevens omrand veld te
plaatsen. Eerst in de laatste tientallen jaren keerde men tot een
voudiger vormen terug, zooals de tegenwoordige standaards van
Italië, waarnaar ook de Egyptische zijn gemaakt. In republieken
treden in de plaats van kronen meestal sterren, b.v. in de Vereenig-
de Staten en Cuba. Niet vaak komt het voor, zooals in Denemar
ken, Zweden en Finland, dat de nationale, respectievelijk oorlogs-
vlag, te gronde is gelegd en van een bijteeken wordt voorzien.
Naast de ontwikkeling uit een wapen, respectievelijk de natio
nale vlag, blijft ook de mogelijkheid tot bijzondere combinaties
van nationale teekens, zooals bij de Duitsche rijksheerstandaards
sinds 1870.
Wanneer de houder van een standaard geen saluut wenscht,
moet hij dit te kennen geven. Dat kan b.v. door een in de plaats
van den standaard komenden wimpel te voeren, wegens zijn vorm,
breedwimpel genoemd. Een z.g. breedwimpel bezit ook onze
Gouverneur-Generaal.
23
