83
zijn motrw. en rijdt met max. snelheid voorbij nr. 1 naar het daarop vol
gende waamemingspunt. Nr. 1 moet gereed zijn, nr. 2 met vuur te dekken
van het oogenblik van voorbijrijden tot dat van het bereiken van zijn ter
reinafscheiding. Nr. 1 stijgt dan weer op en rijdt nr. 2 snel voorbij, hierbij
thans gedekt door de voorste pau., waarin de cdt.-vk.pat. Deze co.-pau.,
waarachter de resteerende motm., volgt de spits en neemt telkenmale de
door den achtersten motr. van de spits verlaten plaats in.
De tweede pau. dekt het voorwaarts gaan van de co.-pau., sluit dan weer
op en stelt zich gereed, den volgenden sprong te dekken. De cdt. gebruikt
de resteerende motm. voor het inrijden van zijwegen, het aflossen van de
spits en zm. als ordonnansen. Het optreden van de pat. kenmerkt zich dus
door afwisselend stilstaan voor waarneming en zeer snel rijden tijdens het
uitvoeren van een sprong.
Het artikel legt o.m. nog den nadruk op het volgende
bij moderne cav. moet elke man kunnen kaartlezen en schetsen
de neiging van motm., midden op den weg te rijden, moet met kracht
worden tegengegaan zij dienen te rijden in de schaduw en langs den berm
van den weg dit vermindert de zichtbaarheid in niet geringe mate
het aantal solo-motm. in de organisatie van het Am. gemot. esk. is on
toereikend
mortieren met brisant- en nevelprojectielen kunnen in het gemot. esk.
niet worden gemist.
C. L.
Geneeskundige Dienst.
Heeft in vroeger jaren de kogel het harnas doen verdwijnen, thans roept
hij het weer op. Het pantser keert terug en blijkt in zijn moderne
toepassingen vaak zelfs sterker te zijn dan het projectiel. Een persoonlijk
harnas, zooals dat in de middeleeuwen, bestaat echter nog niet, behoudens
een onderdeel, de helm. Thans gaan er echter weer stemmen op om den
krijger zijn harnas terug te geven.
De Royal Society of Medicine, Section of Surgery, heeft op 26 Juni 1940
te London een bijeenkomst gehouden, waarin verschillende sprekers een lans
braken voor een betere mechanische bescherming van de soldaten. De
voorstellen hiertoe werden geopperd op grond van den aard der verwondingen
en hare veroorzakers gedurende dezen oorlog.
In „The Lancet" van 13-7-'40, lezen we hierover het volgende.
Tijdens een vergadering van genoemde afdeeling op 26 Juni hield Mr.
Walker een lezing over De bescherming van den soldaat in den strijd. Hij
zeide, dat hij belang had gesteld in de bescherming van bepaalde vitale
deelen van het lichaam, nadat hij in den laatsten oorlog het aantal dooden
had opgemerkt, veroorzaakt door kleine projectielen, die een van de groote
bloedvaten van de borst of het hart verwondden. Het beginsel van de be
scherming van het hoofd door een stalen helm had men aanvaard en er
bestond geen reden, het hierbij te laten. Het gewicht, het oude bezwaar
tegen het harnas, telde niet meer omdat de moderne soldaat niet meer
loopt. Bovendien was nu geschikt licht materiaal te verkrijgen. De doode-
lijke projectieldeelen hadden meestal een geringe doordringende kracht. De
verwondings-statistieken meldden slechts een klein percentage borst-letsels,
maar recente rapporten van de doodsoorzaken lieten getallen zien van 29%
en 37% borstwonden. Mr. Walker had aan het M.v.O. een memorandum voor
gelegd met een ontwerp voor een licht borstpantser. Ongeveer 60% van de
gevallen uit de statistieken waren buiten gevecht gesteld door andere projec
tielen dan kogels. De projectiel-snelheden waren te verdeelen in drie groe
pengering (beneden 300 m/sec.) middelbaar (tot 360 m/sec.) en groot
(tot 840 m/sec.). Projectielen met geringe en middelbare snelheden zou men
kunnen beletten, de borst of buik binnen te dringen. Scherven van kartetsen
