88
vechtwagens verloren zouden gaan door ze nauw te binden aan de infan
terie. Toen de Duitschers met de herbewapening begonnen en zelf vecht
wagens gingen bouwen, was dat met het doel om ze met uitermate groote
gedurfdheid in te zetten. In heel hun literatuur wordt de nadruk gelegd op
snelheid van besluit en uitvoering en op de noodzakelijkheid, aan onder
geschikten een zoo groot mogelijke mate van initiatief te laten.
Het ligt voor de hand dat wanneer de artilleristische voorbereiding slechts
kort kan zijn of zelfs heelemaal achterwege büjft, er een vervangend ele
ment moet zijn. De Duitsche militairen vonden dat element in een uitbrei
ding van den factor verrassing. Verrassing sloot ook in misleiding van het
slachtoffer, zoowel als het verbergen van de bedoelingen van den aanvaller
door verhoogde contra-spionnage en uitgebreide toepassing van schijnbe
wegingen, maskeering en rookgordijnen. Wanneer er sprake was van mis
leiding, werd de geheele Nazi-propaganda-machine in dienst van het leger
gesteld om twijfel en ontmoediging te wekken, op zwakheden te speculee-
ren en pessimisme aan te kweeken.
Toch was dit niet voldoende. Öf een nieuw wapen of de tactische ontwik
keling van bestaande wapens was noodzakelijk om de vele hulpmiddelen van
de verdediging te veronzijdigen. De Duitschers ontwikkelden in het geheim
en op groote schaal twee nieuwe aanvalswijzen. De eerste, overgenomen
van het Roode Leger, bestond uit het offensieve gebruik van valscherm-
troepen, gevolgd door groote, met transportvliegtuigen overgebrachte afdee-
lingen. Belangrijker nog was het tweede middel, het gebruik van duik
bommenwerpers en laagvliegende toestellen ter ondersteuning van den aan
val van vechtwagens en, in enkele gevallen, van stormtroepen, waarbij de
verbinding tusschen lucht- en grondwapens werd onderhouden door een
systeem van radiotelefonie, dat met de bekende grondigheid was ontwikkeld.
Zco gingen de drie landen den oorlog in Duitschland met het beginsel
van den bliksemoorlog de Franschen voorzichtig en langzaam maar zooals
zij hoopten, zeker. De Britten huldigden, getrouw aan hun gewoonte, meer
het proefondervindelijk standpunt, waren erop voorbereid, voordeel te trek
ken uit den toestand zooals deze zich zou ontwikkelen en vertrouwden op
de standvastigheid en de grondige geoefendheid van hun troepen in het
hanteeren van de wapens. Ongelukkigerwijs, zooals al zoo vaak, maakten
die troepen slechts een heel klein deel uit van de geallieerde legers zij kon
den slechts een beperkten invloed uitoefenen op den loop der allereerste
gebeurtenissen.
II. WAT DE POOLSCHE VELDTOCHT ONS KON HEBBEN GELEERD.
Vechtwagens en luchtmacht verbonden.
Het zou onbillijk zijn, te zeggen dat de lessen van den Poolschen veldtocht
niet door de Generale Staven der Geallieerden werden bestudeerd. Maai
de nederlaag van het Poolsche leger was zoo volkomen, de vernietiging of
in beslagname van militaire bescheiden was zoo volledig, dat er van Pool
sche zijde weinig te bestudeeren viel buiten de mondelinge verhalen van
Poolsche officieren, die er in waren geslaagd, Frankrijk te bereiken.
De zeer nadeelige stategische situatie, waarin het leger zich bij het begin
geplaatst zag, zijn inferioriteit in bewapening, de verrassing, die het, half
gemobiliseerd, overviel en het bombardeeren van de verbindingen waardoor
algeheele mobilisatie niet mogelijk was, de feitelijk vernietiging van de
kleine luchtmacht, voordat zijn commandanten zelfs begrepen, dat de vijan
delijkheden waren begonnen, het ontbreken van natuurlijke hinderpalen
van den Duitschen opmarsch, al deze bekende factoren leidden tot de
aarzeling, de duidelijke lessen als deugdelijk te aanvaarden en tot onder
schatting van de kracht van het Duitsche leger. De Poolsche soldaat zelf
hielp mee aan deze misvatting van het gebeurde zonder zijn persoonlijke
dapperheid zou het Duitsche leger een gemakkelijker taak hebben gehad en
