20
ponies te zien, gefokt op de stoeterijen van de Heeren Brown
en Barns.
Eerstgenoemde had op het oogenblik ongeveer 40 driejarige
ponies, welke, volgens gewoonte, op het einde des jaars publiek
zouden worden verkocht, terwijl de Heer Barns gemiddeld op
25 ponies per jaar kon rekenen
Be Kolonie Victoria.
Bij mijn bezoek aan Melbourneop mijn terugreis, heb ik
getiacht in den korten beschikbaren tijd zooveel mogelijk te
zien en te vernemen betreffende de poniefokkerij in Victoria.
Zonder twijfel is deze van belang te achten, doch, zooals door
mij leeds werd medegedeeld, wordt in Victoria niet zoo zeer
gefokt met het bepaald doel rijponies te verkrijgen, aangezien
men aldaar meer behoefte aan wagenpaarden heeft, zulks sluit
niet uit, dat men ook in Victoria goede rijponies aantreft. De
ponie van Victoria is over het algemeen te cobby d. w. z. heeft
voor rijpaard te zware achterhand, te vaste zware schouders en
te weinig hals, kortom is te gedrongen. Hierdoor zijn zij min
der vlot en beweeglijk, hebben zij weinig vrije gangen. Men fokt in
Victoria vrij algemeen met den Welshponie als dekhengst, en
deze, zelve reeds eenigszins gedrongen zijnde, behoeft tot verwek
king van een meer beweeglijk en licht rijpaard, de meer slank-
gebouwde thourough bred en well-bred merrie. Het is op de
zen factor, dat men in Victoria om de reeds gemelde reden minder
acht slaat.
In de Western-Districts van Victoria worden de beste klasse
rijponies gefokt, hoofdzakelijk voor het polospel, terwijl de over
blijvende gebezigd worden tot het drijven van de in die dis
tricten gevonden wordende kudden cattle. De prijzen der aldaar
aangetroffen wordende ponies zijn echter hoog en hun aantal is
vrij beperkt.
De Heer Cambell [Major of the Volunteers], lid der leading Fir
ma in paardenzaken te MelbourneCambell en Sonsverklaarde
mij, dat het zeer bezwaarlijk was in Victoria een voldoend aan
tal goede rijponies te verzamelen, daar de meeste als poloponie
naar Engelscli-Indië gaan en dan reeds geheel onafgericht op de
