12
hoort bij een eskadron, dat zich in versnelde gangen beweegt.
De ransel, hoewel in verschillende vormen en op verschillende
wijzen bevestigd, zag ik nog bij alle legers behouden, enorm
leek mij steeds het gewicht, waaronder de manschappen op marsch
gebukt gingen: noodrations, pioniergereedschap, tentmaterieel
enz., alles werd door de manschappen zelve gedragen, zoodat men
zich, vooral ten aanzien van de Franschen, afvroeg, hoe de men-
schen zóó bepakt, nog behoorlijk van hun wapen gebruik kun
nen maken.
Wanneer de Britsch-Indische cavalerie meer water moest mede
voeren, dan de veldflesschen konden bevatten, dan geschiedde
dit op zeer practische wijze, nl. in een lederen cilindrischen zak,
die om het water zoo koel mogelijk te houden aan den singel
onder de buik van het paard werd bevestigd.
De fourage hooi of gras welke men op marsch medenam,
werd geborgen in 2 balvormige netten, die ter weerszijden achter
aan het zadel bevestigd waren. De kozakken droegen karabijn en
sabel aan den man, de Engelschen en Amerikanen beide aan het
paard, de Italianen en Duitschers de sabel aan het paard en de
karabijn aan den man.
Merkwaardig was de bevestigingswijze van sabel en karabijn bij
de Amerikanen; beide bevonden zich nl. vóór aan het zadel.
Bij de Duitsche veldartillerie hadden de vandehandsche paar
den geen zadel, zij waren opgetuigd met een hoofdstel tevens
veldhalster met trensgebit, haam, strengen en staartriem,
waarbij voor de achterpaarden nog een omlooper. De bijde-
handsche paarden, die een hoofdstel met stang en trensgebit
hadden, droegen bovendien op een deken, het zadel en de geheele
bepakking. Het zadel bestond uit een ijzeren zadelbok met
houten stegen, waarop een los lederen zadelkussen; het geheel
werd bevestigd door een leeren koordsingel, dat dus over het
zadelkussen heen ging. Yóór aan het zadel waren twee pak-
tasschen bevestigdachter, een mondzak, de manteljas en twee
hoefijzerzakjes; aan het zadel hing de sabel.
De bijdehandsche paarden waren hier dus, zonder dat dit
in die mate noodzakelijk is, buitengewoon meer belast dan de
vandehandsche. Bij de Engelsche veldartillerie was deze aan
gelegenheid meer geregeld in den zin, zooals dit bij ons geschiedt;
