129
Aan de indeeling van de officieren ligt het beginsel ten grond
slag, dat de commandanten van de pelotons (vuureenheden) met.
de vuurleiding zijn belast.
Bij ontstentenis van een der pelotonscommandanten valt de
commandant der 2e sectie als zoodanig in en wordt deze ver
vangen door een der bij de munitiepaarden ingedeelde onder
officieren, voor wien wederom de sergeant-geweerhersteller als
reserve fungeert.
De commissie heeft gemeend niet het voorbeeld der meeste bui--
tenlandsche organisatiën te moeten volgen, waarbij per twee mi
trailleurs (sectie) een luitenant is uitgetrokken 1). Een even ruime
encadreering aan officieren als bij de artillerie wordt geëischt houdt,
naar hare meening, niet voldoende rekening met de geringere
gevechtswaarde der mitrailleurs in verhouding tot het geschu^
Wel moet per sectie verstandelijk goed ontwikkeld kader voc
het toezicht op de bediening en op de uitvoering van de door de
vuurleider gegeven bevelen 2) worden uitgetrokken, maar dit toe
zicht (vuurcontröle) vereischt niet de kundigheden van een officier
en moet aan een Europeesch onderofficier kunnen worden toe
vertrouwd.
Wordt dus voor het vuurgevecht niet de indeeling van een
luitenant per 2 mitrailleurs vereischt, evenmin is dit noodig
voor den dienst in het algemeen bij de compagnie, daar noch
het personeel bij het peloton (55 minderen, waaronder 11 ge
gradueerden), noch het aantal paarden (oorlogssterkte 27) zoo
talrijk is, dat het toezicht op het beheer en de oefening een
te zwaar commando voor een len luitenant zou zijn. Een voor
deel van de voorgestelde organisatie is dan ook, dat op doelmatige
wijze rekening kan worden gehouden met hetgeen hierboven
omtrent het „officierscommando" werd opgemerkt.
Uitgaande van het beginsel, dat de gevechtstaak der mitrail
leurluitenants in de eerste plaats de vuurleiding is, moet het aantal
luitenants per compagnie er dus op berekend zijn
1) De Zwitsersche organisatie is de eenige, waar dit tot nog toe niet het
geval is; de kapitein Ch. Sarasin, commandant der 1emitrailleurcompagnie,
toont zich echter in zijn artikel in de »Revue Militaire Suisse" van 1902 een voor
stander van een ruime indeeling van officieren.
2) o. a. is het nagaan van de juiste opvatting van het aangewezen doel van
groot gewicht.
9
