79
Met behulp van den ziekenverpleger gelukte het nog eenigen
in veiligheid te brengen. Eenigen echter, waaronder de Euro-
peesche sergeant Couvée, werden onderweg getroffen en vielen
in het ravijn.
De sergeant Couvée was zwaar gewondhij had een schot
door een scheenbeen, dat verbrijzeld was. Bovendien was een
slagader doorgeschoten. De ziekenverpleger had hem verbon
den en het gewonde been met een slang afgebonden. Gedu
rende het vervoer kreeg hij echter een steen tegen het achterhoofd.
Om hulp roepende is hij toen omlaag gestort. Zijn lijk heeft
men opgehaald met de slang nog om het been.
De toestand werd langzamerhand onhoudbaar. De troepen
in de kampong konden alleen steun verleenen met hun vuur,
daar versterking der voorste linie slechts nog meer verliezen
tegenvolge zou hebben zonder eenige kans op succes.
De steenenwerpers bezetten thans een rotspunt op 25 M.
van de rechterflank der afdeeling, waardoor zoo goed als geen
dekking meer te vinden was. Om 3 uur n. m, zag ik een
afdeeling der reserve naderen. Nadat deze afdeeling, eenigen
tijd in kampong Bontoe-Batoe had vertoefd, zag ik dat een
gedeelte weder terugmarcheerde. Op mijn signaal „rechtsom
keert looppas", eenige malen geblazen, werd totaal geen acht
geslagen. De afdeeling verdween, eenige gevulde tandoes me
denemende. Ik kreeg eenige oogenblikken later een schriftelijk
beiicht van den sergeant Geene, die met een deel der pas
aangekomen afdeeling in Bontoe-Batoe was gebleven, melden
de dat een gedeelte met de gewonden was afgemarcheerd,
aangezien hij mij toch geen hulp kon brengen.
Mijn plan was te wachten tot het invallen der duisternis en
dan terug te trekken, maar in verband met het bezetten van de
rotspunt 25 M. rechts van de afdeeling besloot ik eerder
terug te gaan. Gewonden lagen niet meerhoven. Om4 uur
n. m. liet ik ter plaatse appèl houden. Het bleek toen, dat nog
leefden de Europeesche sergeanten Smitz en Swart, de Amboi-
neesche fuseliers Wilar, Wuisam, Noija, Sambiran en Soukotta
benevens 2 kettingjongens, allen reeds meer of minder door
steenworpen gewond. Langer blijven was onverantwoordelijk.
Niemand kon het detachement te hulp komen, daar versterking
