Terecht oordeelde H. W, ,dat de onderneming in het geheim in Engeland
ter dege voorbereid had moeten zijn en dat nu door het bonibaraeraent
en de andere maatregelen de Turken gewaarschuwd waren.
Generaal Paris (R.N.D.) beschouwde Gaba Tepe, Smyrna, Bulair, Sedd-
el-Bahr, en koos het laatste.
„The thruth is, every one of these fellows agrees in his heart with old
von der Goltz that the landing is impossible!" bromt Hamilton, zfehzelve
buiten beschouwing latende.
Merkwaardig is het te bemerken uit Hamilton's dagboek, hoe hij onder
den invloed van Hunter Weston staat. Hij verklaart niet alleen, dat deze
een man is van zeldzame kundigheid, doch hij volgt hem dadelijk in zijn
optimistische schommelingen. Zijn Malta brief „depresses me very much,"
heet het eerst, doch een dag of wat later: „He has great hopes that we
shall have Achi Baba in our. hands by sunset on the day of landing
If so he thinks, we need have no fear for the future."
Hamilton was er voor, het eerste echelon voor het aanbreken van den
dag te landen. De divisie Ct. Hunter Weston was er tegen. Met een „Exe
cutively he is responsible" maakt H. zich er af. Birdwood was er voor.
Vandaar het verschil tusschen de Anzac en Hellas opzet.
Kort voor de landing bleek, dat niet te veel gerekend mocht worden op
de werking van het scheepsgeschut.
Op 15 April hield de Triumph schietoefeningen op de Turksche ijzer-
draadversperringen met magere resultaten. „Before they will be much good
at landmarks the sailors will have to take lessons in the art."
De door mij reeds als zeer zwak geschetste leiding teekent zich het
duidelijkst uit H.'s eigen dagboek.
Hamilton bevond zich aan boord „Queen Elisabeth" en deed niets dan
heen en weer varen.J)
Hij kwam op den dag der landing om 4.30 v.m. voor Sedd-el-Bahr en
kwam iets over vijven voor Gaba Tepe. Om 5.35 minderde het geweervuur
en zweeg kort daarna. Bericht: 4000 man zijn geland. Tegenover Krithia
waren de Plymouth eu K.O.S.B. bataljons geland zonder tegenstand. Door
zijn kijker zag H. hen rusten en rooken. Bij Y was dus geeii Turk.
Braitwaite, de chef van H.'s staf, stelde natuurlijk voor om snel de
R.N.D., die voor Bulair demonstreerde, ook bij V te landen. Maar Hamilton,
die reeds droomde van liet afsnijden van de Turksche zuidelijke troepen
door beide bataljons, meende, dat het nog niet de tijd was om zijn reserve
te landen, zoolang het gevecht zich niet duidelijker ontwikkelde.
Hij keerde naar X terug, waar het slecht ging. Hier werden nu nog meer
troepen geland.
Bij \VI. en Sedd-el-Bahr (6.45) zag H. de Lancashire Fuseliers eu zijn
„forlorn hope", de River elide. Commodore Keyes kon niet langer aanzien,
hoe die arme drommels, gallant souls, plat uitgestrekt lagen achter een kleine
zandbank. De River Clide seinde, dat het zwaarste vuur van het oude Fort
en Sedd-el-Bahr kwam, waarop de Elizabeth het vuur met hare 6-inch
batterijen opende.
Keyes stelde nu voor de reserve bij Y te landen, vanwaar zij oprukkend
naar V door de bedreiging van den Turkschen terugtocht grooter invloed
op het verloop zouden oefenen, dan door rechtstreeksche versterking bij de
Sedd-el-Bahr. Braithwaite scheen tenminste volgens Hamilton er
een vraagstuk vati maken (from the orthodox General Staff point of view)
of er termen waren, dat het hoofdkwartier de plannen van Hunter Weston
zou kruisen, daar deze bevelhebber was van de zuidelijke iandingsgroep.
Hamilton vond het eenvoudig een vraag van gezond verstand
greep niet in, maar seinde' (9.15) draadloos aan H. W.: „Would you like
to get some more men ashore on Y beach? Trawlers are available."
Na uur wachten op antwoord, werd het sein herhaald (dus 10 uur).
Het antwoord kwam om 11 uur en was de vraag waardig: „Admiral Wernyss
1) M(jn bezwaar ia natuurlijk niet tegen het heen en weer varen op sieh
self. Dat zou zelfs prachtig geweest z(jn, als H. wat zeer goed uitvoerbaar
was geweest gezorgd had voor een goeden verbindingsdienst. Nu was dat
niet het geval eb speelde p, sterk een rol, die men wel eens typeert, als Jan
de Overtollige.
